بر عامریان گذشت از آغاز

جست از همه کس نشان او باز

هر یک به مقام خویشتن باز

مجروح ز جور دور ناساز

وان دم کامد به خویشتن باز

این تازه نشید کرد آغاز

چون خیزد از استخوانم آواز

او نیز همین نوا کند ساز

چون فلسفیان دین برانداز

از فلسفه کار دین مکن ساز

مرغی ز فضای گلشن راز

از گلبن شوق نغمه پرداز

چون خود کردی فساد از آغاز

اصلاح به دیگران مینداز

من عاشق و رندم و نظرباز

با شاهد و می حریف و دمساز

در بزمگه وصال با دوست

بودم همه دم ندیدم وهمراز

ساز ره وصل، جان سپاریست

[...]

آن را که برد به مسند راز

اول در زاریش کند باز

بی رنج فرح نیابد از عشق

بی سوز طرب ندارد از ساز

پروانه نمی رسد به مطلوب

[...]

باز آن بت تند خوی طناز

کرد از سر ناز فتنه آغاز

سرتا بقدم تمام ناز است

وز ناز بکس نمیکند ناز

چو کان دو زلف او ببازی

[...]

کردند هم از دوال اعجاز

در کوس سپهر غلغل انداز

آنست سخن به کیش اعجاز

کز شاخ نفس چو کرد پرواز

سازیم ز کیمیای اعجاز

از جوهر خاک گوهر راز

آنجا که گشاید او لب راز

چون سحر تهی رویست اعجاز

چون دید چمن چمن گل راز

در خنده گم از نسیم اعجاز

ماییم درین نشیمن آز

چون کرکس حرص فضله پرداز

ای چشم تو پرده دار اعجاز

مژگان تو سایه پرور ناز

از قافله شکایت ما

چون ریگ روان نخیزد آواز

پیشانی صبح و آفتاب اوست

[...]

چون خامه و نو بهار از آغاز

هم شاخچه بند و هم سخن ساز

تریاک فروش کیف پرداز

از چُرت بود چو دنگ رزّاز

زان قوم چو آمدم به خود باز

با منطقیان شدم سخن ساز