دلا در راه حق گیر آشنایی

اگر خواهی که یابی روشنایی

چو مست خنب وحدت گشتی ای دل

میندیش آن زمان تا خود کجایی

در افتادی به دریای حقیقت

[...]

بهر کسوة که می‌خواهی برآئی

زهر نقشی که می‌خواهی نمائی

الهی من کیم اینجا، گدائی

میان دوستانت آشنائی

که اینجا آمدم بهر دعائی

که دارم کور چشمی مبتلائی

بدو گفتا شنیدم ماجرائی

که می‌گوید زنی زاهد دعائی

پدر را گفت تا کی زین گدائی

مرا از ننگ این زن ده رهائی

بجای آورد او را آشنائی

بدو گفتا چرائی چون گدائی

زیادة کن که تا نبوَد جُدائی

وزین زندان مده ما را رهائی

مگر بودست جائی نانوائی

که بشنید او ز شبلی ماجرائی

بسی سگ بهتر از تو ای مرائی

ببین تا سگ کجا و تو کجائی

چو کعبه یک جهت شو گر ز مائی

به سان کعبتین آخر چرائی

اگر درد مرا دانی دوائی

بکن ور نه برو بنشین بجائی

نگیرد کار عاشق روشنائی

مگر چون شمع سوزد در جدائی

مسیحش گفت تو این را نشائی

چه خواهی آنچه با آن برنیائی

که ما را نیست ایمان بهائی

که هست این گوهر ایمان عطائی

ولیکن در میان پادشائی

چه دانی سختی و درد جدائی

قوی شایسته باشی در خدائی

اگر گویند تو ما را نشائی

چو چندان سِخر گم شد در عصائی

نگردد گم درو جز ناسزائی

که یک جامست در گیتی نمائی

من آن خواهم نخواهم پادشائی

بره در بیوهٔ را دید جائی

ببسته رقعهٔ را بر عصائی