همی‌گفت گر پیش بالین من

نبیند سه ماه این جهان‌بین من

جز از کهتری نیست آیین من

مباد آز و گردن‌کشی دین من

که زنده ببیند جهانبین من

ز تخم تو گردی به آیین من

نبودی جز از خاک بالین من

بدو شاد بودی جهانبین من

بخواهد هم از تو پدر کین من

چو بیند که خاکست بالین من

مبادا چنین هرگز آیین من

سزا نیست این کار در دین من

که خواهد ز گردنکشان کین من

که گیرد دل و راه و آیین من

فرامرز پور جهان‌بین من

بیاید بخواهد ز تو کین من

ندارد نیاید به بالین من

که داند بدین داستان دین من

ببینی بروهای پرچین من

فدای تو بادا تن و دین من

مبادا جز از داد آیین من

مباد آز و گردنکشی دین من

ببینی کنون زخم ژوپین من

چو ناگاه رفتی ز بالین من

بخواهد مگر ز اژدها کین من

برو بشنود درد و نفرین من

بدو باد روشن جهان بین من

که چونین بجوید همی کین من

توآیی به مشکوی زرین من

سرآورده باشی همه کین من

چنین هم به مشکوی زرین من

چه در خانهٔ گوهر آگین من

ز گرگین تو خواهی مگر کین من

بر او بشنوی درد و نفرین من

گرافتد بروبر جهانبین من

برو رستخیز آید از کین من

مبیناد هرگز جهانبین من

گرفته کسی راه و آیین من

همی گفت زار این جهانبین من

سوار سرافراز رویین من