دیری است که تا جهان چنین است

محتاج تو گنج در زمین است

هرچند حصارت آهنین است

لؤلؤی ترت صدف نشین است

زاهد گفتا چه جای این است

این نیست گیا گل‌انگبین است

خرسند همیشه نازنین است

خرسندی را ولایت این است

القصه، چو قصه این چنین است

پندار که سرکه انگبین است

بزم‌های تو گرچه رنگین است

آنچه بزم مخلد است این است

عشق جمال جانان دریای آتشین است

گر عاشقی بسوزی زیرا که راه این است

جایی که شمع رخشان ناگاه بر فروزند

پروانه چون نسوزد کش سوختن یقین است

گر سر عشق خواهی از کفر و دین گذر کن

[...]

شیر در کار عشق مسکین است

عشق را بین که با چه تمکین است

نکشد کس کمان عشق به زور

عشق شاه همه سلاطین است

دلم از دلبران بتی بگزید

[...]

چو ملکم این چنین زیر نگین است

چه جای ملکت روی زمین است

نصیب اوستادم چون چنین است

کجا شاگرد را امید دین است‌؟

حَسود سرکشت گر سرنشین است

چو مارش سر بکَف کان سرچنین است

که شرط مرد دانا این چنین است

به هر کاری که باشد پیشه این است

که از بهر چرا عالم چنین است

که آن یک آسمان این یک زمین است

ریا و عجب کوه آتشین است

نمی‌دانی که کوه دوزخ این است

همه عالم مرا زیر نگین است

که ملک من همه روی زمین است

بسی کوکب که بر چرخ برین است

صد و ده بار مهتر از زمین است

که یا رب بام زندانت چنین است

که گویی چون نگار‌ستان چین است

گرت ملک جهان زیر نگین است

بآخر جای تو زیر زمین است

جهودی در جهودی این چنین است

ندانم چونست او کو اهل دین است

تو بشناس آنکه او هادی دین است

یقین میدان که شاه مرسلین است