طریق معتدل دارد همیشه

چنانچون بخردان را هست پیشه

بدو گفتم خداوندم همیشه

برین بوده‌ست و اینش بود پیشه

ترا چون بی وفایی بود پیشه

چرایم سنگدل خواندی همیشه

جهانا خود ترا اینست پیشه

که با بی دل کنی خواری همیشه

گناه از خویشتن بینم همیشه

کنم تا مرگ با تو عذر پیشه

همین کوهی همین دریا و بیشه

همین زشتیت کار و خو همیشه

درخت غم به جانم کرده ریشه

به درگاه خدا نالم همیشه

رفیقان قدر یکدیگر بدانید

اجل سنگست و آدم مثل شیشه

شیرزاد آنکه شیر در بیشه

باشد از بیم او در اندیشه

تو ازو همچو شیر در بیشه

من ازو همچو دل در اندیشه

نه چنان رو که شیر در بیشه

آن چنان رو که دل در اندیشه

باز اگر کاهلی کند پیشه

ناورد زی طریق اندیشه

مهندس دستهٔ پولاد تیشه

ز چوب نار‌ِ تر کردی همیشه

دو رخ چون جوز هندی ریشه‌ریشه

چو حنظل هر یکی زهری به شیشه

کرد از آن شیر آتشین بیشه

همچو شیران ز آتش اندیشه

گاهم اندوه دوستان پیشه

گاهی از دشمنان در اندیشه

در همه کاری آن هنر پیشه

چاره‌گر بود و چابک اندیشه

از بدِ گنبدِ جفا پیشه

کرد چندانکه باید اندیشه

ای دل به چه غم خوردنت آمد پیشه

وز مرگ چه ترسی، چو درخت از تیشه

گر زانکه به ناخوشی برندت زینجا

خوش باش که رستی ز هزار اندیشه

چو شاهد بود قرآنش همیشه

مدامش جمع جامع بود پیشه

ترا گر با توئی آنست پیشه

که می‌ترسی و می‌پُرسی همیشه