نه با وی دیگری انباز گیریم

نه جز گفتار او چیزی پذیریم

گله دور است و ما محتاج شیریم

طلسمی کن که شیر آسان بگیریم

همان به کاین نصیحت یاد گیریم

که پیش از مرگ یک نوبت بمیریم

گرچه ز الفاظ خود به تقصیر‌یم

در معانی تمام تدبیر‌یم

بیا امروز ما مهمان میریم

بیا تا پیش میر خود بمیریم

ز مرگ ما جهانی زنده گردد

ازیرا ما نه قربان حقیریم

به مرغی جبرئیلی را ببندیم

[...]

ما عاشق و بی‌دل و فقیریم

هم کودک و هم جوان و پیریم

چون کبریتیم و هیزم خشک

ما آتش عشق زو پذیریم

از آتش عشق برفروزیم

[...]

گرچه تو امیر و ما اسیریم

گرچه تو بزرگ و ما حقیریم

ما همائیم و هم هما گیریم

غیر خود را بدان که نپذیریم

مادر غم هجران تو، گر زانکه بمیریم

بر وصل تو یکروز ببینی که: امیریم

ای سرو، که اسباب جوانی همه داری

با ما به جفا پنجه مینداز، که پیریم

گر تلخ شود کام دل ما چه تفاوت؟

[...]

ما عاشق رند دلپذیریم

ما ساقی مست دلپذیریم

معشوق خودیم و عاشق خود

جز دامن عشق خود نگیریم

مستغنیم از وجود عالم

[...]

که ما هر یک به خوبی بی نظیریم

سپهر حسن را ماه منیریم

جز دامن فضل او نگیریم

میریم به یاد او چو میریم

گل نیست ز خار بهره گیریم

با خار زییم تا بمیریم

بِروزِ عَجز، دستِ هم بگیریم

چو گاهِ مرگ شد، با هم بمیریم

ای دریغا طاقهٔ کشمیریم

برگ و ساز روزگار پیریم

هرچند که در کوی تو مسکین و فقیریم

رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم

خاریم و طربناک‌تر از باد بهاریم

خاکیم و دل‌آویزتر از بوی عبیریم

از نعره مستانه ما چرخ پر آواست

[...]