ما عاشق رند دلپذیریم
ما ساقی مست دلپذیریم
معشوق خودیم و عاشق خود
جز دامن عشق خود نگیریم
مستغنیم از وجود عالم
دایم باشیم ما نمیریم
زنده به حیات جاودانیم
تا ظن نبری که ناگزیریم
گر طالب حضرت خدائی
ما را بطلب که ناگزیریم
این طرفه که ما محب خویشیم
محبوب بسی جوان و پیریم
از دولت بندگی سید
بر جملهٔ عاشقان امیریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به عشق و وابستگی عمیق خود به معشوق می‌پردازد. او خود را رند و دلپذیر می‌داند و می‌گوید که از عشق معشوق خود سیر نمی‌شود و جز دامن عشق او را نمی‌گیرد. او به حیات جاودانه اشاره کرده و می‌گوید که همیشه زنده و مستغنی از دنیای مادی است. همچنین، او به جستجوی خداوند اشاره کرده و می‌گوید که خود به خود عاشق محبوبش است، که جوان و پیر است. در پایان، او خود را از نظر بندگی سید، امیر همه عاشقان می‌داند.
هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که به عشق و شوق دلبستگی داریم و از همراهی و مهمانی نیز لذت می‌بریم.
هوش مصنوعی: ما خود را عاشق هم می‌دانیم و جز عشق خود هیچ چیز دیگری را نمی‌پذیریم.
هوش مصنوعی: ما به وجود دیگران نیازی نداریم و همیشه در حال خودکفایی هستیم؛ از این رو هرگز نمی‌میریم.
هوش مصنوعی: ما همیشه با زندگی جاودانه‌ای وجود داریم تا تو فکر نکنی که به اجبار در این دنیا هستیم.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال خداوند هستی، باید ما را بخواهی، چرا که ما ناگزیر از پیوستن به او هستیم.
هوش مصنوعی: این جالب است که ما عاشق خود هستیم در حالی که محبوب‌مان هم جوان است و هم پیر.
هوش مصنوعی: از نعمت زیر پرچم سید، ما در میان تمامی عاشقان مقام و منزلتی داریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.