چو گرزم که لرزد زمین زیر او

زمین نالد از گرز و شمشیر او

زمین (بود) در لرزه در زیر او

دل شیر لرزان ز شمشیر او

به نیروی دست کمان گیر او

بیفتاد الانی به یک تیر او

کوه چون سنگی شد از تقدیر او

بحر آبی گشت از تشویر او

چون خیالت نامد از تزویر او؟

وز فساد سحر احمق‌گیر او؟

از کی خوردم شیر غیر شیر او

کی مرا پرورد جز تدبیر او

از کسی یاری نخواهد غیر او

اوست جمله شر او و خیر او

من ندانم خیر الا خیر او

صم و بکم و عمی من از غیر او

آفتاب مشرق و تنویر او

چون اسیران بسته در زنجیر او

صید بیابان عشق چون بخورد تیر او

سر نتواند کشید پای ز زنجیر او

گو به سنانم بدوز یا به خدنگم بزن

گر به شکار آمده‌ست دولت نخجیر او

گفتم از آسیب عشق روی به عالم نهم

[...]

گر از برج معنی پرد طیرِ او

فرشته فرو ماند از سیرِ او

جدا شد زه از شصت زه‌گیر او

پرنده سوی مرغ شد تیر او

مرغ دلم صید کرد غمزهٔ چون تیر او

لشکر خود عرض داد حسن جهان گیر او

باز سپید است حسن طعمهٔ او مرغ دل

شیر سیاه است عشق با همه نخجیر او

عشق نماز دل است مسجد او کوی دوست

[...]

ما حق شناس پیر مغانیم و دیر او

خالی نه ایم یک نفس از ذکر خیر او

می خور برغم دهر، که خون تو میخورند

کیوان دیر دور و مه زود سیر او

ساقی بیا که ملک سلیمان بباد رفت

[...]

اگر از برج معنی پرد طیر او

فرشته فرو ماند از سیر او

خامه می پیچد به خود از خط چون زنجیر او

می کشد شرمندگی نقاش از تصویر او

خنجر عشق کشی دارد نهان در آستین

بوی خون کوهکن آید ز جوی شیر او

اهل تقوی بر دهن دارند ذکر ناوکش

[...]

شوخ نقاشی که رنگم می کند تسخیر او

بوی خون بلبل آید از گل تصویر او

شوخ نقاشی که خون می ریزد از تحریر او

می پرد رنگ از رخم از دیدن تصویر او

در بیابانی که من طرح شکار افگنده ام

[...]

آن تیرگر که سینه فگارم ز تیر او

در تاب گشته ام ز غم تاب گیر او

چه خانه جنون کرده تعمیر او

بود قفل وسواس زنجیر او

تناور نهنگی ست شمشیر او

سر شرزه شیر است، نخجیر او