ترا آن پیر اینجا دستگیر است

که رویش بهتر از بدر منیر است

میان خود فتادست و اسیراست

یقین وصل ترا او دستگیر است

مرا عشق تو اینجا دستگیر است

اگر نه دل در این صورت اسیراست

حقیقت پیر ما ترسای دیر است

در این منزل که اینجا عین سیر است

حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است

یا ساقی ما بی‌مدد و ادبیر است

از خواب چو سایه عقل‌ها سر زیر است

فردا ز پگه بیا که امشب دیر است

زان روی که دل بستهٔ آن زنجیر است

در دامن تو دست زدن تقدیر است

چون دست به دامنش زدم گفت بهل

گفتم که خموش روز گیراگیر است

بزرگان گفته‌اند این نکته دیر است

که هر کو سیر باشد زود سیر است

به سکه در علم راست تدبیر است

راستی هم شهاب و هم تیر است

به هر لحظه جهان این کهنه‌پیر است

به هر دم اندر او حشر و نشیر است

وجود آنجا که باشد محض خیر است

وگر شری است در وی آن ز غیر است

تو را تا در نظر اغیار و غیر است

اگر در مسجدی آن عین دیر است

بهشت صورت ار چه دلپذیر است

به نسبت با حقیقت زمهریر است

خوی نیکو گزین کان دلپذیر است

که فردا شهد و خمر و آب و شیر است

غرض تن ز روح تدبیر است

علت هستیش به تأثیر است

نمی‌بینی کمان چون گوشه گیر است

بر او آوازهٔ زه ناگزیر است

اگر چه سست مهری زود سیر است

چنین در دور تا دیده است دیر است

مرا دایم خیالت در ضمیر است

مرا از روی خوبت ناگزیر است

نیامد جز خیالت در دو چشمم

از آن رو کاو به غایت بی نظیر است

مرا صبر از رخت دانی چه باشد

[...]

تن همچو تخت شاهست جان خود یکی امیر است

آن پادشاه بر وی سلطان بی نظیر است

عشق است شاه عادل بر تخت دل نشسته

این عقل کامل ما آن شاه را وزیر است

گشته است بلبل مست نالان به عشق آن گل

[...]

ملک داری همه به تدبیر است

گرچه تدبیر هم به تقدیر است

هر که تأخیر کرد در تدبیر

عاقبت کار او به تقصیر است

سخن نوجوان دگر باشد

[...]

نعمت الله همه جهان بگرفت

این چنین نعمتی جهانگیر است

نوجوانی است مست و لایعقل

ور به معنی نظر کنی پیر است