جز به حسّ رکیک و نفس خبیث

نکند در قِدم حدیث حدیث

هرچه گفتار کلام است و حدیث

گوش کن مشنو سخن از هر خبیث

علم دین فقه است و تفسیر و حدیث

هرکه خواند غیر این گردد خبیث

در تعجب ماند موسی زان حدیث

تا چگونه گشت خوکی آن خبیث

نوحه‌گر باشد مقلد در حدیث

جز طمع نبود مراد آن خبیث

با وجود تو حرام است و خبیث

که کم از تو در قضا گوید حدیث

شارب خمرست و سالوس و خبیث

مر مریدان را کجا باشد مغیث

گوش بنهاده بد آن مرد خبیث

می‌شنود او از خروسش آن حدیث

الغیاث ای تو غیاث المستغیث

زین دو شاخهٔ اختیارات خبیث

کل یوم فی القری ضیف حدیث

ما له غیر الاله من مغیث

تلخ آمد بر دل چغز این حدیث

که مرا در عقده آرد این خبیث

شهنشه نیارست کردن حدیث

که بر وی چه آمد ز خبث خبیث

چو من داد معنی دهم در حدیث

بر آید به هم اندرون خبیث

تمامش بکشتم به سنگ آن خبیث

که از مرده دیگر نیاید حدیث

چو نَبوَد ملک با تو اندر حدیث

گران جانی از حد مَبَر چون خبیث

باز نصرانی پلید خبیث

قایل آمد به شرکت و تثلیث

این یقین است لیک نفس خبیث

نکند میل جز به لهو حدیث

وحی فرمود ایزد آن بر شیث

تا همی گفت بر سبیل حدیث

وان دگر صمت دل بود که حدیث

نکند در درونه نفس خبیث

گاه تفسیر گفت و گاه حدیث

گاه تسویل های دیو خبیث