که امشب همه ساز رفتن کنید

دل و دیده زین بارگه برکنید

دل و پشت بیدادگر بشکنید

همه بیخ و شاخش ز بن برکنید

همه نام جویید و نیکی کنید

دل نیک پی مردمان مشکنید

بکوشید و پیمان ما مشکنید

پی و بیخ و پیوند بد برکنید

به پاکان گرایید و نیکی کنید

دل و پشت خواهندگان مشکنید

کسی کو جوانست شادی کنید

دل مردمان جوان مشکنید

به ایرانیان گفت فرمان کنید

دل خویش را زین سخن مشکنید

سگالید هر کار و زان پس کنید

دل مردم کم سخن مشکنید

به هر جنگ پیشم سپر بفکنید

درین جنگ چون پیش دستی کنید

به نیزه چو از جایشان بر کنید

سوی خنجر و گرز دست افکنید

مرا گر به تن مهربانی کنید

دلم را بدین رزم و کین مشکنید

به نیکی گرایید و نیکی کنید

دل از مهر این بی وفا برکنید

یاران یاران ز هم جدائی مکنید

در سر هوس گریز پائی نکنید

چون جمله یکید دو هوائی مکنید

فرمود وفا که بی‌وفائی مکنید

مهر جان و تن از درون بکنید

دوستی جهان ز دل فکنید

مر خلیلم را هواداری کنید

گر یکی گوید دوصد چندان کنید

زآن پیمبر گفت آن را بر کَنید

مسجد نو هِشته را ویران کنید

مر بناء گفتند بنیانی کنید

بهر هیزم پس به نارش افکنید

نیوشید پند من و آن کنید

که عهد شه شام را نشکنید

شما از زن و مرد شادی کنید

بن شاخ انده زدل برکنید

چوشد مهرمه کشتگه‌برکنید

همه جای آن زیر و بالا کنید