ازیشان پسند آمدش کارکرد

به افراسیاب آن زمان نامه کرد

دگر آفرین بر شهنشاه کرد

که کیش بدی (را) نگونسار کرد

بگرد ماه بر از غالیه حصار که کرد

بروی روز بر از تیره شب نگار که کرد

نبود یار بطبع و بجنس ظلمت و نور

بروی خوب تو این هر دو چیز یار که کرد

ترا که کرد بتا از بهار خانه برون

[...]

به بر پروراننده بیداد کرد

گریبانش از دست وی چاک کرد

تن خویش را نیز زان گونه کرد

به صندوق رفتن وز آن پس چو کرد

پس اندیشه او بدین کار کرد

به پاسخ فروبایدت یاد کرد

فراوان ز کار نیا یاد کرد

از آن پس سر خم ها بازکرد

به شهر اندرون رفت و در سخت کرد

دلش پر ز تیمار از آن کار کرد

چو بر زهره،تیره شب الماس کرد

هوا روز روشن،شب تار کرد

از جور زمانه را جدا کرد

با عدل به لطفش آشنا کرد

آن شاه که تخت مملکت را

چون چشمه مهر پرضیا کرد

عادل ملکی که ایزد او را

[...]

بزد بر زمین چنگ برخاست کرد

چو ابر خروشان بدو حمله کرد

چو چندی برآمدش فریاد کرد

از او خون دردانه آغاز کرد

نویسنده را نامه چون مهر کرد

فرستاده را داد واجب کرد

که با شاه شاهان فلک داد کرد

دل خان خانان بدو شاه کرد

دوش بر هندوی خود بدمستیی ترکانه کرد

تا امید آشناوش (را) چنین بیگانه کرد

صبر اندک زاد را از خان و مان آواره یافت

عقل پیرآموز را در سلسله دیوانه کرد

تا دلم در سنبل گل‌سای او یک خانه ساخت

[...]

طلسم گنج ذات خویش کرد

در او پیدا حقیقت نیک و بد کرد

پس فلان پیچید و خود را هیچ کرد

و آنچنان هیبت فلان راگیج کرد

ترک آن صورتگری یکسر بکرد

دیگر آن صورت بهر جایی نکرد

او نظر از روی او پنهان نکرد

عاقبت برجای او آن بد بکرد

هیچ کس از راز خود پی گم نکرد

لیک این صورت درآنجا گم بکرد