ببندم شال و می‌پوشم قدک را

بنازم گردش چرخ و فلک را

بگردم آب دریاها سراسر

بشویم هر دو دست بی نمک را

خطابی با فلک کردم که از راه جفا کشتی

شهان عالم‌آرای و جوانمردان برمک را

زمام حل و عقد خود نهادی در کف جمعی

که از روی خرد باشد بر ایشان صد شرف سگ را

نهان در گوش هوشم گفت فارغ باش از این معنی

[...]

زهی باد بر تو و عکس حلمت

گران سایه کرده سپهر سبک را

تف خطار و تیغ آتش فشانت

دهد طبع خورشید باد خنک را

تنگ حال بد بی تو صدر وزارت

[...]

فروغ از چهر تو مهر فلک را

نمک از کان لعل تو نمک را

که پرسید از من اسرار فلک را ؟

که معلومش نکردم یک به یک را

میوه نو تویی سیامک را

یادگار اردشیر بابک را

یقین در جان خود دید او فلک را

بگویم پیش سالک یک بیک را

تماشا میکنم چرخ فلک را

نظاره میکنم آن یک بیک را

بر دهان میفکند یک یک را

خوش نمود آن شکار مردک را

بازخوان و بدان یکایک را

تا کند زایل از تو این شک را

مده ره در وفاداریم شک را

نگه می دار حق این نمک را

به رخ تو مه‌جبینان حسدست یک‌به‌یک را

تو چه آدمی که باشد به تو رشک صد ملک را

ندهد کس از شهیدان به تو شوخ یاد اگرنه

نفس تو زنده سازد چو مسیح یک‌به‌یک را

بر تو دیده‌بانی به ره امید دارم

[...]

این حسن و ملاحت نگر آن کان نمک را

کاتش زده در رشته جان شمع فلک را

دامان ملک گرچه نیالود درین خاک

بر خاک نشینان تو رشک است ملک را

از حسرت ماه تو که بر اوج سماک است

[...]

ز تو اندوخته عقل این محک را

که می‌سنجد عیار یک به یک را

میری کاقبال او چو رانده یزک را

گرفته (کذا) روی سماک و پشت سمک را

گرچه شمارد به هوش ز انجم تک را

لیک نداند ز جود از صد یک را

کجا دانی و رموز نه فلک را

همه اسرار اشیاء یک بیک را