ای برخت خط چو شب بدوره خورشید

خال بتابان مهت چو بیم برامید

حسن تو رخشان سهیل نعمت جاوید

رفته قمر گرد راهت از پی تعویذ

غیر پرندی تنت بجامه اطلس

روح روان را کسی ندید ملبس

گلشن بی تو بتر زتافته محبس

گلخن با تو به از بنای مقرنس

ای ارم خانه سوز و طوبی غازی

شور حقیقی و فتنه ساز مجازی

نی چو تو رضوان رخ از صبایح رازی

نی چو تو غلمان بر از بتان طرازی

خط تو ترسا پسر به نسخ تماثیل

کرده ز عنبر رقم بر آینه انجیل

زلف چلیپات گوئی از پی تقبیل

دست و گریبان مریم است و عزازیل

ای زده ز افسونگری هلال بوسمه

کف تو اندر خضاب چون بشفق مه

موی ترا از شمیم غالیه لطمه

جسم ترا از نسیم لخلخه صدمه

پیکر مجنون ز پوست داشت گر اکنون

ساخته ما را ز پوست عشق تو بیرون

ای خرد از خال تست خیمه بهامون

وز خم مویت به دام اگر چه فلاطون

دید خلیل ار به بت رخ تو دلارام

عزت عزی نمود و حرمت اصنام

آزر اگر کرد نقش روی ترا وام

بست حرم بهر طوف بتکده احرام

میری کاقبال او چو رانده یزک را

گرفته (کذا) روی سماک و پشت سمک را

گرچه شمارد بهوش ز انجم تک را

لیک نداند زجود از صد یک را

آنکه زکیهان بروبد از نیت نیک

وز قلمش شد بدل ببزم معاریک

یافته از مسندش نظام ممالیک

ملجا ترک است و صدر و صاحب تاجیک