بریزند هم بی‌گمان خون تو

همین جستن تخت وارون تو

ای ز دولت همیشه میمون تو

کیست اندر همه جهان چون تو

کی ز بیچون همیشه میمون تو

کیست اندر همه جهان چون تو

اگر می‌بشکنی سر از برون تو

بتی باشی که گردی سرنگون تو

هر آنگه کز سرشت آیی برون تو

ببینی هر دو عالم را کنون تو

ولی چون زان مقام آیی برون تو

خیالی بینی آن را هم کنون تو

گر این نی را ببینی زیر خون تو

ازاین نی چون شکر جوشی فزون تو

اگر بیرون نیایی زین درون تو

بگردی چون بخاک آیی بخون تو

بگویم تا چه میخواهی کنون تو

که کردم در میانه رهنمون تو

در آن شور ارشوی از خود برون تو

یکی بینی حقیقت کاف و نون تو

ز خامی پخته شو شیخا کنون تو

حقیقت پخته باش و رهنمون تو

از این ظلمت اگر آئی برون تو

ابا ما گردی اینجا خاک و خون تو

کناری گیر از این دنیای دون تو

چوداری آدم اینجا رهنمون تو

بوقتی کز خودی آئی برون تو

نه چون دیوانهٔ اندر جنون تو

یکی خورشید بنگر در درون تو

چه اندیشی ز راهت رهنمون تو

بمنزل در رسیدستی کنون تو

حقیقت داری اینجا رهنمون تو

وصال دل طلب کن در درون تو

که جان خواهد شدن این رهنمون تو

بنوش آن جام و باش اندر سکون تو

که پیر عشق باشد رهنمون تو

نه بیرونی ولیکن از درون تو

درون بگرفتهٔ و رهنمون تو

مرا بیدار کردستی کنون تو

ندارم هیچکس جز رهنمون تو