علم او عیب ما بپوشیده

تو نگفته سر او نیوشیده

اندر آمد گلیم پوشیده

صفو و دردی دُرد نوشیده

ای ز دست تجاسر خادم

شربهای ملال نوشیده

اختلالی که من دارد

نیست بر خاطر تو پوشیده

بدو ایام بیض و من صایم

[...]

رنج‌ها دیده باز کوشیده

وز تظلم سیاه پوشیده

جامهٔ جنگ از چه در پوشیدهٔ

می ندانم با که میکوشیدهٔ

خرقهٔ ناموس را پوشیدهٔ

در ره سالوس برکوشیدهٔ

ای پارسی و تازی تو پوشیده

جان دیده قدح شراب نانوشیده

دریا باید ز فضل حق جوشیده

پیدا باید کفایت کوشیده

شکوفه، گاه شکفته است و گاه خوشیده

درخت، وقت برهنه است و وقت پوشیده

سر ایشان از اوست پوشیده

زانکه این سر نواست جوشیده

عجب سرّی‌ست مردان را درونِ سینه پوشیده

نه با کس گفته‌اند ایشان نه زایشان کس نیوشیده

کی از سر جوشِ رمزِ دیگ ایشان چاشنی یابد

کسی کو نیست در بود و نبودِ خویش جوشیده

کسی کز خود برون آید دگر از خویش ننماید

[...]

ماییم و خراباتی پر بادهٔ جوشیده

جز رند خراباتی آن باده ننوشیده

رندان سر افرازش دستار گرو کرده

خوبان طرب سازش رخسار نپوشیده

رندان وی از سستی بر چرخ سبق برده

[...]

همه کم گوی و پر نیوشیده

مهره پیدا و حقه پوشیده

گشت معدن به خاک پوشیده

وز زمین شد نبات جوشیده

بنده را سیر دار و پوشیده

چون به کار تو هست کوشیده

در خرابی چو گنج پوشیده

جام صد درد و رنج نوشیده

هرکس که لباس احدی پوشیده

در راه خدا چو احمدی کوشیده

هر خم شرابی که در این میکده بود

مستانه به ذوق همچو ما نوشیده

از آتش عشق در خرابات فنا

[...]

دیدم صنمی جام میی نوشیده

از نقش خیال جامه ای پوشیده

گفتم ز کجا شراب نوشی گفتا

از خم میی که خود به خود جوشیده

خرقه فقر و فنا پوشیده

در ره صدق و صفا کوشیده

دیگری جام شوق نوشیده

تو به دیوانگی خروشیده

میل، خود چشمه یی است جوشیده

دل از آن چشمه آب نوشیده