همه مهر پیران فراموش کرد

پر از کینه سر دل پر از جوش کرد

جم اندیشه از دل فراموش کرد

سه جام می از پیشِ نان نوش کرد

منوچهر از وی سخن گوش کرد

زسر عقل یکسر فراموش کرد

ز لعلش روان حلقه در گوش کرد

همی نام او زنگئی زوش کرد

سپه را سراسر زره پوش کرد

پس آهنگ لشکرگه کوش کرد

زمانه کنون زهر تو نوش کرد

دلت نیکویها فراموش کرد

بترسم که شه را در آغوش کرد

مرا اندرین غم فراموش کرد

به یک دم مران باده را نوش کرد

یلان را ز گفتار خاموش کرد

سیه مرد بنشست و می نوش کرد

زبان را ز گفتار خاموش کرد

به نوروز بنشست و می نوش کرد

سرود سرایندگان گوش کرد

فرستاده کاین داستان گوش کرد

سخن‌های خود را فراموش کرد

کلاغی تک کبک در گوش کرد

تک خویشتن را فراموش کرد

بپذرفتنش حلقه در گوش کرد

چو پذرفت نامش فراموش کرد

به مولاییش حلقه در گوش کرد

بر او کین رفته فراموش کرد

به نوشین لب آن جام را نوش‌کرد

ز لب جام را حلقه در گوش کرد

شد آن مرد و آن حلقه در گوش کرد

سخن نی زبان را فراموش کرد

فلک را ز‌ِ لب حُقه پر‌نوش کرد

جهان را ز دُر حلقه در گوش کرد

چو شه گفتِ آن زیرکان گوش کرد

جداگانه هر جام را نوش کرد

باده‌ای دیگر گرفت و نوش کرد

حلقه‌ای از زلف او در گوش کرد

هر که اسرار علی را گوش کرد

جام وحدت را لبالب نوش کرد