که چون آب یابد به نیرو شود

همه باغ ازو پر ز آهو شود

چو بخت شهنشاه بدرو شود

از ایدر سوی چشمهٔ سو شود

به نادانی آنکس که خستو شود

ز فام نکوهنده یک سو شود

که گر دیر ماند بنیرو شود

وزو باغ شاهی پرآهو شود

کزو دین یزدان به نیرو شود

همان تخت شاهی بی‌آهو شود

که در شب به نزدیک خسرو شود

از ایران به آگاهی نو شود

بسازیم تا او بنیرو شود

وزان کهتر بد بی‌آهوشود

نباید که در پیش خسرو شود

که ما کهنه گشتیم و او نو شود

به سه چیز هر کار نیکو شود

همان تخت شاهی بی‌آهو شود

سرانجام باید که نیکو شود

تن شاه ایران بنیرو شود

نماند که دشمن به نیرو شود

وز او پادشاهی به آهو شود

هر که او خود را نداند او شود

همچو منصور آن زمان حق گوشود

هرکه با ما نیک شد نیکو شود

در میان حور عین دلجو شود

گل اگر با گل بود گل‌بو شود

ور به سر گین باشد او بدخو شود

دفع علت کن چو علت خو شود

هرحدیثی کهنه پیشت نو شود

آب کوزه چون در آب جو شود

محو گردد در وی و جو او شود

آنک او خواهد مراد او شود

از کی کار من دگر نیکو شود

این همه اوصافشان نیکو شود

بد نماند چونک نیکوجو شود

هر روز چشم من به جمالی فرو شود

این دل که پاره باد گرفتار او شود

ای روی این دو دیده بدبین من سیه!

تا بهر چه به دیدن روی نکو شود؟

شوخی که دل ز من ببرد وز برای لاغ

[...]

ز فرهنگ مردی به یک سو شود

هنرهاش در رزم آهو شود