هر که با شب همنشین شد روز شد

هست چون شمعی که او پر سوز شد

لوح را چون بی تو جان پر سوز شد

با سر لوح نخستین روز شد

آتش عشق تو قلاووز شد

دوش دلم سوی دل افروز شد

چون به سخن داشت مرا دوش یار

چون به دم گرم جگرسوز شد

من چه زنم با دم و با مکر او

[...]

چون رسید آن وعده‌گاه و روز شد

آفتاب از شرق اخترسوز شد

آه که چون دلدار ما غمسوز شد

خلوت شب در گذشت و روز شد

زین گذر کن ای پدر نوروز شد

خلق از خلاق خوش پدفوز شد

که چون ارغوان سیر نوروز شد

صبا بر گل و لاله زردوز شد

برق فراقت چو جهانسوز شد

مشعل یارانت شب افروز شد

از خط شبرنگ حسن یار عالمسوز شد

در ته خاکستر این اخگر جهان افروز شد

از کمان حلقه نتوان گرچه تیر انداختن

ناوک مژگان او در دور خط دلدوز شد

بود همچشمی میان چشم او با آسمان

[...]

بادهٔ شوق انجمن‌افروز شد

آتش می باز عالم‌سوز شد

چون مه روی تو بزم افروز شد

و آفتاب حسنت اختر سوز شد

بسی جنگ ها کرد و پیروز شد

سپس طعمه تیر دل دوز شد

شاهد زیبای عشق شمع دل افروز شد

طور تجلای عشق عشق باز جهانسوز شد

لعل گهرزای عشق معرفت آموز شد

در دل دانای عشق هرچه شد امروز شد

گفت‌ خود این کین که جهانسوز شد

ز آل صفی مشعله‌افروز شد