او چه دیوانه بود از شور عشق

می‌رود بر روی آب از زور عشق

پس بدرّد خرقهٔ در شور عشق

بی سر و بن گم شود در زور عشق

عشق قهارست و من مقهور عشق

چون شکر شیرین شدم از شور عشق

باد میسر ز تو تا صور عشق

کار سقنفور ز کافور عشق

پر صدا شد چینی افلاک از فغفور عشق

چون شرر هر ذره ای بیدار شد از شور عشق

دست بیباکی چو حسن از آستین بیرون کند

شمسه دار فنا گردد سر منصور عشق

چون انار از خنده بیجای خود دارد خطر

[...]

نتوان به پای سعی رسیدن به طور عشق

خوابیده تر ز زلف بود راه دور عشق

دست ستیزه در کمر بیستون کند

درهر سری که هست می تازه زور عشق

از ظلمت وجود که می برد ره برون ؟

[...]

خواهد نمک خمیر وجودت ز شور عشق

نانیست این، که پخته شود در تنور عشق

بر خود زدن نه پایه هر سست همت است

فرهاد کند جانی و، آن هم بزور عشق

چون سگ که اوفتد به نمک زار، دور نیست

[...]

برد سمنون محب را شور عشق

روزی اندر قله های طور عشق

غیر طور عقل باشد طور عشق

کی تواند کس بفهمد غور عشق

موسی جان باز شد بر طور عشق

جامه ی جان پاره شد از نور عشق