پر صدا شد چینی افلاک از فغفور عشق
چون شرر هر ذره ای بیدار شد از شور عشق
دست بیباکی چو حسن از آستین بیرون کند
شمسه دار فنا گردد سر منصور عشق
چون انار از خنده بیجای خود دارد خطر
شیشه نه آسمان از باده پرزور عشق
چون چراغ صبحگاهی از فروغ آفتاب
پرتو خورشید تابان محو شد در نور عشق
ناامیدی و امید اینجا هم آغوش همند
صبح را در آستین دارد شب دیجور عشق
در سواد شهر (خون) چون لاله میرد در دلش
هرکه در صحرا نمکچش کرد آب شور عشق
عاشق و اندیشه از زخم زبان، حرفی است این
می کند خون در جگر الماس را ناسور عشق
از دلم هر پاره ای چون گل به راهی می رود
برق دایم تیغ بازی می کند در طور عشق
عاشقان در پرده دل شادمانی می کنند
خنده رسوا ندارد غنچه مستور عشق
بستر و بالین چه می داند مریض عشق چیست
چون سبو از دست خود بالین کند رنجور عشق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ شور و شوق عشق و تأثیرات عمیق آن بر روح و زندگی انسان است. عاشق از فغفور عشق به وجد آمده و هر ذره‌ای از وجودش بیدار شده است. عشق به‌صورت آتش شعله‌ور و نوری درخشان جلوه‌گر می‌شود. از سوی دیگر، عشق می‌تواند خطرناک و دردناک باشد، مانند خنده‌ای که به انار آسیب می‌زند. همچنین، در این شعر امید و ناامیدی در کنار هم قرار دارند و هر کدام تأثیرات خاص خود را نشان می‌دهند. عاشق باید با چالش‌ها و زخم‌هایی که عشق به همراه دارد، مقابله کند و حتی در دل رنج‌ها و غم‌ها، لذت و شادی را جستجو کند. در نهایت، عشق به‌گونه‌ای است که حتی مریضی و رنج نیز نمی‌تواند از زیبایی‌های آن بکاهد.
هوش مصنوعی: آسمان با صدای عشق پر از هیجان شد و هر ذره از وجود، به واسطهٔ این عشق، بیدار و پر از احساس گشت.
هوش مصنوعی: وقتی جسارت و شجاعت حقیقی از دل بیرون بیاید، عشق و زیبایی به جهانی جاودانه تبدیل می‌شود و همگان تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.
هوش مصنوعی: چون انار به خاطر خنده‌ی بی‌موردش ممکن است بشکند، شیشه نیز از عشق پرقدرت و عمیق نه به خاطر آسمان، بلکه به خاطر باده‌ای که در دل دارد، در معرض خطر است.
هوش مصنوعی: هنگامی که نور عشق در قلب انسان می‌تابد، مانند روشنایی صبح است که با طلوع آفتاب، نور خاصی به محیط می‌بخشد و همه جا را روشن می‌کند. در این حالت، زیبایی و روشنایی اطراف چنان دل‌انگیز و جذاب می‌شود که هر چیز دیگری رنگ می‌بازد و تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: ناامیدی و امید در کنار هم قرار دارند و شب تاریک عشق، صبح را در خود دارد.
هوش مصنوعی: در دل شهری که پر از درد و غم است، مانند لاله‌ای که در زمین می‌میرد، هر کسی که در دل صحرا عشق را تجربه کرده، طعم تلخ و شور آن را می‌چشد.
هوش مصنوعی: عاشق با حرف‌های زهرآگینی که دیگران می‌زنند، به شدت آسیب می‌بیند. این درد و رنج عاشق مانند جراحتی است که بر روی الماس ایجاد می‌شود و نشان‌دهنده عمق احساسات او در عشق است.
هوش مصنوعی: هر تکه‌ای از دلم مانند گلی در مسیری می‌رود و برق تند تیغ در عشق همیشه در حال بازی کردن است.
هوش مصنوعی: عاشقان در دل خود شادی را تجربه می‌کنند و این شادمانی نیازی به نمایش ندارد؛ مانند غنچه‌ای که در پنهان، از عشق سرشار است.
هوش مصنوعی: بستر و جای خواب چه می‌تواند بداند که درد عشق چیست، همان‌طور که سبویی که از دست خود به زمین می‌افتد، نمی‌داند که به دردی دچار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.