کنون هفت‌ساله‌ست شاپور تو

که دایم خرد باد دستور تو

فاش گشت اندر جهان آن خسروانی سور تو

وان بسور اندر بخدمت صد هزاران حور تو

وان چراغ و نور شمع دیدگان دو پور تو

هر دو آن را نور داده طلعت پر نور تو

آن نکات اندر طراز لؤلؤ منثور تو

[...]

نباشد به زورم مگر پور تو

ابا باب من هست دستور تو

زان فتنه شدم بدوزخ انور تو

کاندر دو جهان نیست کسی در خور تو

هم نباشد به حُسن در خورِ تو

گر شود آفتاب زیور تو

ای ز انوار حقیقت نور تو

وی ز اسرار حقیقت پورتو

پند ما را یاد گیر ای پور تو

دین و دنیا را بکن معمور تو

گر کنم یک ذره وصف طور تو

همچو خورشیدی شوم ازنور تو

ای مه و خورشید عکس نور تو

من ز تو میخواهم این منشور تو

از حلاوتها که دارد جور تو

وز لطافت کس نیابد غور تو

تافت نور صبح و ما از نور تو

در صبوحی با می منصور تو

پس نشین ای گنده‌جان از دور تو

تا امیر او باشد و مامور تو

گرچه بر ناید به جهد و زور تو

لیک مسجد را برآرد پور تو

بس بدیدی مرده اندر گور تو

گور را در مرده بین ای کور تو

روز قیامتست صباح عشور تو

ای تا صباح روز قیامت ظهور تو

ای روشنایی شجر وادی نجف

هر ریگ کربلا شده طوری ز نور تو

ای با خدا گذاشته کار از سر حضور

[...]

تا ابد تابنده باشد نور تو

شور افتد در جهان از شور تو

سوی مدینه ای صبا افتد اگر عبور تو

گفت بگو به فاطمه زینب ناصبور تو

در به بقیع بی خبر خفته تو و به کربلا

مال هبا و خون هدر با تن پاره پور تو

چون نرسانم از زمین آتش دل بر اختران

[...]

از حلاوت ها که دارد جور تو

از لطافت کس نیارد غور تو

ای دو عالم سر به سر پر شور تو

وی دو عالم لمعه‌ای از نور تو

ای خاک راه گشته عبیر از عبور تو

در اهتزاز و وجد سریر از سرور تو