بر پریده ز دام ناسوتی

در خزیده به دام لاهوتی

تو چه مردان قوّت و قوتی

مرد سنبیدنی و سنبوتی

چون تو از خوان شرع بی‌قوتی

تو و سالوس و کبر و سنبوتی

نیست برگم تا چو اهل شهوتی

سر فرو آرم به اندک رشوتی

برای بچّه کم از عنکبوتی

برآرد از دهان شیر قوتی

قناعت کرد اینجا عنکبوتی

درون خلوتی اندر بیوتی

حقیقت نور حیّ لایموتی

که در جانها حقیقت هم تو قوتی

منم فانی و غرقه در ثبوتی

به دریاهای حی لایموتی

مگر من یوسفم در قعر چاهی

مگر من یونسم در بطن حوتی

وجود ظاهرم تا چند بینی

[...]

هین بیا که من رسولم دعوتی

چون اجل شهوت‌کشم نه شهوتی

گهی همخوان مسکینان به قوتی

گهی مهمان بغار عنکبوتی

دل تو بیضه است ناسوتی

حامل شاهباز لاهوتی

عزیمت کرد روزی عنکبوتی

که بهر خود کند تحصیل قوتی

ترا دارد طمع چون عنکبوتی

که هر سو می تنی از بهر قوتی

تو شاه جواهر ناسوتی

خورشید مظاهر لاهوتی

تو شاه جواهر ناسوتی

خورشید مظاهر لاهوتی

تو شاه جواهر ناسوتی

خورشید مظاهر لاهوتی

گر تو خواهی که مرغ لاهوتی

رهد از حبس نفس ناسوتی

گر تو خواهی که مرغ لاهوتی

رهد از حبس نفس ناسوتی