ای مرکز دایرهٔ امکان
وی زبدهٔ عالم کون و مکان
تو شاه جواهر ناسوتی
خورشید مظاهر لاهوتی
تا کی ز علایق جسمانی
در چاه طبیعت تن مانی؟
تا چند، به تربیت بدنی
قانع به خزف ز در عدنی؟
صد ملک ز بهر تو چشم به راه
ای یوسف مصری، به در آی از چاه
تا والی مصر وجود شوی
سلطان سریر شهود شوی
در روز الست، بلی گفتی
امروز، به بستر لا خفتی
تا کی ز معارف عقلی دور
به ز خارف عالم حس، مغرور؟
از موطن اصل، نیاری یاد
پیوسته، به لهو و لعب دلشاد
نه اشک روان، نه رخ زردی
الله الله، تو چه بی‌دردی!
یک دم، به خود آی و ببین چه کسی
به چه دل بسته‌ای، به که همنفسی
زین خواب گران، بردار سری
برگیر ز عالم اولین، خبری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی و تبیین معنای عمیق وجود و هدف زندگی انسان می‌پردازد. شاعر به عنوان مرکز هستی، انسان را به یادآوری موطن اصلی خود دعوت می‌کند و از او می‌خواهد که از علایق دنیوی و جسمانی فاصله بگیرد. او تأکید می‌کند که انسان می‌تواند به مقام‌های عالی برسد و از خواب غفلت بیدار شود. در نهایت، شاعر به روح جستجوگر انسان اشاره می‌کند و او را به تفکر درباره خود و ارتباطش با حقیقت الهی فرا می‌خواند. این دعوت به خودآگاهی و بیداری از خواب غفلت یکی از مضامین کلیدی این شعر است.
هوش مصنوعی: تو محور دایرهٔ امکانات و بهترین چیز در عالم هستی و مکان هستی.
هوش مصنوعی: تو مانند جواهراتی هستی که در دنیا وجود دارند و همچون خورشیدی که نشانه‌های عالم بالا و الهی را نمایان می‌سازد.
هوش مصنوعی: چقدر دیگر می‌خواهی در محدودیت‌های جسمانی و تعلقات دنیوی گرفتار باشی؟
هوش مصنوعی: چند وقت دیگر می‌خواهی به یک زندگی ساده و بی‌ارزش بسنده کنی و از آن دنیای بزرگ و پر از نعمت‌ها و زیبایی‌ها دور بمانی؟
هوش مصنوعی: صدها فرشته منتظر تو هستند، ای یوسف مصری، پس از چاه بیرون بیا.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در سرزمین مصر فرمانروا باشی، به مقام سلطنت در جایگاه دیدار واقعی می‌رسی.
هوش مصنوعی: در روزی که خداوند از همه روح‌ها پیمان گرفت و از آنها سؤال کرد که آیا او را به عنوان پروردگارشان می‌شناسند، تو با کلام "بله" پاسخ دادی، اما اکنون به خواب غفلت رفته‌ای و از یاد او غافل شده‌ای.
هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که انسان باید از دانسته‌های عقلانی و معنوی استفاده کند و تنها به تجربه‌های حسّی اکتفا نکند. زندگی در دنیای مادی و ظاهری نمی‌تواند دائمی باشد و در نهایت، نیاز داریم به شناخت عمیق‌تری از واقعیت‌ها و اصول زندگی. به عبارتی، تا کی باید از درک عمیق و عقلانی دور بمانیم و در دام فریب‌های دنیوی گرفتار شویم؟
هوش مصنوعی: از سرزمین و مکان اصلی خود، هیچ کمکی نیست که به یاد تو همواره، در لذت و خوشی باشم.
هوش مصنوعی: نه اشکی از چشمانت سرازیر است، نه رنگ چهره‌ات زرد و بیمار. وای بر تو که چقدر بی‌عاطفه و بی‌دردی!
هوش مصنوعی: لحظه‌ای به خودت بیندیش و ببین که به چه چیزی یا کسی علاقه‌مند هستی و با چه کسی رابطه داری.
هوش مصنوعی: از این خواب عمیق بیدار شو و سر خود را بلند کن تا خبری از عالم اول بگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.