از پی لطف و غایت کرمش

کرده بر لوح قسمت قدمش

دایه و مایهٔ خرد قلمش

قُبله و قبله جای جان قدمش

در بلاغت ز سرعت قلمش

آب آتش‌فروز گشت دمش

زلفی که همی نهاد سر بر قدمش

بسترد که بد جایگه پیچ و خمش

آنکس که نهاد استره بر فرق سرش

چون استره ننهاد سر اندر شکمش

حبر جهان فرید دبیر آنکه در جهان

ملک جهان به تیغ زبان شد مسلمش

قرصی است در دواتش و افعی است در بنانش

کلکی که زهر و مهره چو افعی است باهمش

آن قرص وافعی است که با زهر حادثات

[...]

تاج بخشی که گذشتست ز گردون قدمش

تنگنایی است جهان پیش سواد حشمش

سقف این گنبد پیروزه به صد شاخ شدست

بارها از چه ز یک صدمه صیت کرمش؟

گشت بازار ظفر تیز و قد دولت راست

[...]

تاج بخشی که گذشتست ز گردون قدمش

تنگنایی است جهان پیش سواد حشمش

سقف این گنبد پیروزه به صد شاخ شدست

بارها از چه ز یک صدمه صیت کرمش؟

گشت بازار ظفر تیز و قد دولت راست

[...]

تاج کیوان چو بوسه زد قدمش

در سواد عبیر شد علمش

پیچ صد مار داده بود دمش

گور صد گور کنده بود سُمش

از دَمَش برشکافت تا به دُمش

بچه گور یافت در شکمش

کرده شاه از درستی قلمش

نافذالامر جمله عجمش

دلی را که از خود نکردی گمش

نه از چرخ ترسد نه از انجُمش

دی بمرد و من بمردم از غمش

شد جهان بر من سیاه از ماتمش

با غلامی گفت بنشان این دمش

پس بزن پنجاه چوب محکمش

شه بجای آورد شکر مقدمش

ساخت در راز معانی محرمش

صوفئی میرفت و جانی پرغمش

پای بازی زد قفائی محکمش

روی آیینه سیه بود از دمش

کشتمش از خشم و کردم ماتمش

چون بیک جو مینسنجد عالمش

کی بود از عالمی یک جو غمش

آن همه سرگشتگی هر دمش

وآن همه فریاد و آه و ماتمش

چو در سخا و سخن قوت حیات نهاد

خدای عزوجل هر دم از دم و حکمش

خواص معجز عیسی و خضر کرد پدید

نتایج سر کلک از عنایت قلمش

مرا بخاسته ز آثار همت عالی

[...]