مرد را چون دم و درم باشد

آن نکوتر که جود هم باشد

عمّ که بدگوی و پر ستم باشد

عم نباشد که درد و غم باشد

هیضه اسهال و قی بهم باشد

معده را هضم و قوّه کم باشد

زسر تا پا ی من گر همه اندوه و غم باشد

هنوز از اینچنین دردی که دارم از تو کم باشد

چگونه سر بسائی بر فلک کز غایت عزّت

به هر جا پا نهی سرها ترا زیر قدم باشد

غنیمت دان حضور درد و غم ای دل که دوران را

[...]

ای کریمی که پشت چرخ فلک

پیش تو سال و مه بخم باشد

اوحد الدین جهان فضل و کرم

کت دل و دست کان و یم باشد

بخت سرویست پیش درگه تو

[...]

دخل او آنگهی که کم باشد

زو یکی شهر محتشم باشد

با صدق تو زخم همچو مرهم باشد

با صدق مرا انده دل کم باشد

اندر ره حق اگر تو صادق باشی

ملک دو جهان تو را مسلّم باشد

درویش به غم همیشه خرّم باشد

اندر ره فقر زخم مرهم باشد

گر درویشی تو بابلا خوش می باش

کس جای حدیث عافیت کم باشد

شمعم که غذای چشمم از نم باشد

خنده همه گریه سور ماتم باشد

شادی و طرب بخواب بینم گه گاه

وان نیز چو بیدار شوم غم باشد

بسیار بدیدم و چو تو کم باشد

یاری که برنج یار خرم باشد

نازک دل و زود سیر و بد پیوندی

زان وصل تو چون پیاله یک دم باشد

دست آن به که خود قلم باشد

کش سر و کار باقلم باشد

نی ز نی کن ، قلم زنی بگذار

کانک این کرد محترم باشد

زهره را کار از آن بساز و نو است

[...]

گفتی که بگو زبان چه محرم باشد

محرم نبود هرچه به عالم باشد

والله نتوان حدیث آن دم گفتن

با او که سرشت خاک آدم باشد

کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد

ور نور تو آفتاب عالم باشد

اسرار جهان چگونه پوشیده شود

بر خاطر آنکه با تو محرم باشد

هر سرو که در بسیط عالم باشد

شاید که به پیش قامتت خم باشد

از سرو بلند هرگز این چشم مدار

بالای دراز را خرد کم باشد

دل او منبع حکم باشد

جان پاکش ز حق نعم باشد

گدایی را که دل در بند یار محتشم باشد

دلش هم‌خوابهٔ اندوه و جانش جفت غم باشد

حرامست ار کند روزی دلش میلی به بستانی

همایون دولتی کش چون تو باغی در حرم باشد

ز چشم لطف بر احوال مسکینان نظر میکن

[...]

و گرش صورت و درم باشد

خود فتوحیست این و کم باشد

آن وقایع که بود کم باشد

جانش از فقد آن دژم باشد

هرچه را پیش و پس عدم باشد

بود و نابود او بهم باشد

راحت مرهم از الم باشد

ورنه هستیش کالعدم باشد