چو شد ساخته کار جنگ آزمای

به کاخ آمد اغریرث رهنمای

وزان روی کابل شه از مرغ و مای

جهان کرد پر گرد رزم آزمای

مرا زین بیش خرسندی مفرمای

به من بر، باد بیهوده مپیمای

ای آنکه خجستگی تو دادی بهمای

با من بوفا و مهربانی بهم آی

جادو ننمود هرگز از تو به ابای

ای زر روان و دیده و دل پیمای

دولت ز علاء دولت عالی رای

بر عالم سایه درد چون پر همای

ای داده خدایت شرف از بهر خدای

یک بار مرا جمال رویت بنمای

ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای

ای خسرو جمجاه سکندر سیمای

ای رأی تو چون مهر فلک ملک آرای

زین بند رهیت را رهایی فرمای

این سخن را مطالعت فرمای

نیک و بد در جواب باز نمای

نخست آهنگری با تیغ بنمای

پس آن گه صیقلی را کار فرمای

که زنهار آمدن را کار فرمای

جهان از دست شد تعجیل بنمای

به خود کم شوم خلق را رهنمای

همایون ز کم دیدن آمد همای

پژوهنده‌ای بود حجت‌نمای

در آن انجمن گشت شاه‌آزمای

چو این سبز طاوس جلوه‌نما‌ی

سپید استخوانی ربود از همای

کبک‌وش آن باز کبوتر نمای

فاخته‌رَو گشت به فر همای

چون جو و گندم شده خاک‌آزمای

در غم تو ای جو گندم نمای

بدیشان خدمتم ارسال فرمای

وز ایشان در گذر ابرام منمای

بنالید بر داور رهنمای

که ای داور پاک ارض و سمای

بپرسید ازو گرد رزم‌آزمای

کرا دانی اندر جهان رهنمای

همین دم مر این سام رزم‌آزمای

بگیرم بر اندازمش بر سمای

بگشای نقاب و روی بنمای

زین بیش صبوری‌ام مفرمای

زانکه درین مزرع مرد آزمای

هیچ نیرزد جو گندم نمای