چو شد ساخته کار جنگ آزمای

به کاخ آمد اغریرث رهنمای

وزان روی کابل شه از مرغ و مای

جهان کرد پر گرد رزم آزمای

مرا زین بیش خرسندی مفرمای

به من بر، باد بیهوده مپیمای

ای آنکه خجستگی تو دادی به همای

با من به وفا و مهربانی به هم آی

جادو ننمود هرگز از تو به ابای

ای زر روان و دیده و دل پیمای

دولت ز علاء دولت عالی رای

بر عالم سایه درد چون پر همای

ای داده خدایت شرف از بهر خدای

یک بار مرا جمال رویت بنمای

ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای

ای خسرو جمجاه سکندر سیمای

ای رأی تو چون مهر فلک ملک آرای

زین بند رهیت را رهایی فرمای

همایست نام و چه فرخ همای

سرشتش چنین آمد از رهنمای

کتایون چنانست پیش همای

که پیش بت اندر شَمَن رهنمای

سگالش چنین کرد با رهنمای

که اکنون که دستان جنگ‌آزمای

نگه دار تاج کیان بر همای

فرامش مکن پند آن رهنمای

این سخن را مطالعت فرمای

نیک و بد در جواب باز نمای

نخست آهنگری با تیغ بنمای

پس آن‌گه صیقلی را کار فرمای

که زنهار آمدن را کار فرمای

جهان از دست شد تعجیل بنمای

به خود کم شوم خلق را رهنمای

همایون ز کم دیدن آمد همای

پژوهنده‌ای بود حجت‌نمای

در آن انجمن گشت شاه‌آزمای

چو این سبز طاوس جلوه‌نما‌ی

سپید استخوانی ربود از همای

کبک‌وش آن باز کبوتر نمای

فاخته‌رَو گشت به فر همای

چون جو و گندم شده خاک‌آزمای

در غم تو ای جو گندم نمای

بدیشان خدمتم ارسال فرمای

وز ایشان در گذر ابرام منمای

بنالید بر داور رهنمای

که ای داور پاک ارض و سمای