سنگ بسی در طرف عالم است

آنچه ازو لعل شود آن کم است

پرده درد هر چه درین عالم است

راز ترا هم دل تو محرم است

غم بسی دارم چه جای صد غم است

زانکه هر موییم در صد ماتم است

غم نباشد کانچه پیشان است و پس

کم ز کم نبود نصیبم زان کم است

عالمی است اشراق نور آفتاب

[...]

درج لعلت دلگشای مردم است

عکس ماهت رهنمای انجم است

مردم چشم تو با من کژ چو باخت

راستی نه مردمی نه مردم است

روی تو در زلف همچون عقربت

[...]

بر لوحِ دلت نقشِ دو عالم رقم است

رو لوح بشوی و ز ناحق دودم است

ور با عدمت برَند اصلت عدم است

انگار نزادهای بمیر این چه غم است

گیرم این سودا ز طرّاری کم است

تو کمش گیر این مرا کمتر غم است

گر از ما زلّتی آید هم ا زماست

فراموشیِ ما ازحجّت ماست

هرکه از شیطان گریزد اسلم است

آدمیّت از دم این آدم است

پند پیران همچو اسم اعظم است

بر جراحتها مثال مرهم است

چون رخم نقد عزیز عالم است

نیل مصر جامعم را شبنم است

تو گواهی ده که او از مریم است

همچو او در عرصه عالم کم است

روز جشن عرب و وقت نشاط عجم است

شادزی گرچه فلک باعث اندوه و غم است

خویشتن رنجه مدار از قبل فقد مراد

می خور انگار که آن نیز وفا و کرم است

شاه انجم زکمین گاه افق بیرون تافت

[...]

شاها درِ تو قبله شاهان عالم است

گردون تو را مسحر و گیتی مسلم است

مقصود آفرینش عالم تویی از آنک

ذات مطهرت سبب نظم عالم است

هم چشم مهر و ماه به روی تو روشن است

[...]

خدایگان همه خسروان روی زمین

تویی که طبع لطیفت سراچه قدم است

در اهتمام تو آسوده اند جمله جهان

از ان جناب رفیع تو قبله کرم است

قضا به نام تو پرداخت دفتر اقبال

[...]

الحق این جشن، نه جشن است که باغ ارم است

ارم از لطف مزاجش به وبا متهم است

نقش بند چمنش باد، ز چین لطف است

رنگریز ثمرش ماه ز چرخ کرم است

دامنش پر زر و سیم است که کان امل است

[...]

لطف تو و قهر تو همیشه به هم است

لکن چو ضعیفیم به جان در ستم است

ای آنکه ز هیچ هر چه خواهی بکنی

با من همه آن کن که طریق کرم است

هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است

بیهوده همه عمر ندیم ندم است

جز خاطر فارغ که نشاطی دارد

دیگر همه هرچ هست اسباب غم است

عالم همه محنت است و ایّام غم است

گردون همه آفت است و گیتی ستم است

فی الجمله چو در کار جهان می نگرم

آسوده کسی نیست وگر هست کم است

کان فلان طوطی که مشتاق شماست

از قضای آسمان در حبس ماست

پس ریای شیخ به ز اخلاص ماست

کز بصیرت باشد آن وین از عماست