به فرمان یزدان چو این گفته شد

نیایش همانگه پذیرفته شد

تن پیلوارش چنان تفته شد

که از تشنگی سست و آشفته شد

از آن باشگونه دلش تفته شد

چو شیری که بر گور آشفته شد

زمین از تف تیغشان تفته شد

دل هر دو بر مرگ آشفته شد

چه ارجاسپ آن دید آشفته شد

بدل گفت بختم مگر خفته شد

زبان چون ز گرمی بر آشفته شد

سخن‌های ناگفتنی گفته شد

چو پیشینه پیغام‌ها گفته شد

سخن راند از آنها که پذیرفته شد

گل از غنچه خندید و در سفته شد

سخن بین که در پرده چون گفته شد

ازان راز پنهان دلم سفته شد

حکایت به چاهی فرو گفته شد

زین گدائی بر ایاز آشفته شد

این سخن در پیش سلطان گفته شد

درخور عقل عوام این گفته شد

از سخن باقی آن بنهفته شد

فرستو چو شیری برآشفته شد

ز پیکار دشمن دلش تفته شد

محتسب جمعیت رندان چو دید آشفته شد

ساقیا می ده که کار ما به قاضی گفته شد

جز می صافی نمی بینم مداوا هرکه را

دل مشوش حال ناخوش روزگار آشفته شد

خواب کم کن تا رخ مقصود را بینی به خواب

[...]

هر چه در وصف جمالش گفته شد

گوهری از بحر صورت سفته شد

زین چهار آن هر دو کاول گفته شد

مرشد راهند و این در سفته شد

باری از هرجا حدیثی گفته شد

گوهری چند از حکایت سفته شد

کنونم چو گل چهره بشکفته شد

که قربانی من پذیرفته شد

درین نامه از هر دری گفته شد

گهرهای معنی بسی سفته شد