ای معطی دولت ای سرافراز عمید

ای صاحب روزگار منصور سعید

تا شادی و غم ردیف وعد است و وعید

بدخواه تو عود باد و ایام تو عید

بعلو الجدّ و الرّفعة و الطیر السعید

عشت حتی تتملّی الف نیروز و عید

ماهیان از پیر آگه ما بعید

ما شقی زین دولت و ایشان سعید

به روز همایون و سال سعید

به تاریخ فرّخ میان دو عید

چو عاصی ترش کرده روی از وعید

چو ابروی زندانیان روز عید

شب او قدر باد و روزش عید

چشم بدخواه از آنکمال بعید

گر بگرید تاج و سوزد تخت کی باشد بعید

بر زوال دولت سلطان اعظم بو سعید

شام عاشق روز و روزش روز عید

عید او نوروز و نوروزش سعید

پس بیاور آنچه گویی از وعید

گر تویی از راستگویا ن یا سعید

من ندانم که قریب است آن وعید

که شما را داده است او یا بعید

هر شب که تو در بری بود آن شب عید

هر روز که بامنی بود روز سعید

بیتو بتر از شام محرم نوروز

به با تو شب محرم از روز عید

ساقی سرمست ما عید تو بادا سعید

جام صبوحی خوش است خاصه درین صبح عید

در این مبارک صباح، بود ز رندان بعید

که ترک مستی کنند به مدتی بس بعید

روز عید است و همه شاد و فرحمند به عید

من به غم همدم و صد مرحله از عید بعید

روز عید است و همه شاد و فرحمند به عید

من به غم همدم و صد مرحله از عید بعید

روز عید است و همه شاد و فرحمند به عید

[...]

ای رویت صبح عید

در این عید سعید

قطعهٔ شعر ز شوریده شنیدم که در آن

گفته تبریک به شهزاده در این عید سعید

سخنش بس که بلند است هم از راه سخن

می‌توان بر لب او بوسه زد از راه بعید

شعر شیرین‌ ز فصیح‌الملک‌ امروز خوش‌ است

[...]

صد شکر که از لطف خداوند مجید

با سبزه و گل ز راه باز‌ آمده  عید

ای یار تو را بکام دل این نوروز

ای دوست ترا مبارک این عید سعید

ای بغمت بیخبر دل ز نوید و وعید

عشق تو عشاق را سر خط هذا سعید

دلشدگان غمت چند ز قربت بعید

رخ بنما کین زمان روی بما کرده عید