گشتی به وقوف بر مواقف قانع

شد قصد مقاصدت ز مقصد مانع

هرگز نشود تا نکنی کشف حُجُب

انوار حقیقت از مطالع طالع

ز تو ای چرخ نیلی رنگ دارم

هزاران سان عنا و درد جامع

نه تنها از تو بل کز هر چه جز تست

به من بر هست همچون سیف قاطع

مرا زان مرد نشناسی تو زنهار

[...]

در جهانند و از جهان فارغ

همه با او، زجسم و جان فارع

تو به خلقان چرا شوی قانع

چون نگردی بدان حلل طامع

گاه گفتی جهان مراست تیغ

گاه گفتی اجوع و گه اشبع

پند لقمان و سرگذشت یسع

دین و دل در ورع بری ز طمع

باز دارد به خاصه بهر ورع

کهنهٔ نو ترا ز ننگ طمع

ای شاه، جهانی شده‌ای تو ز بدایع

در ذات تو موصوف شد اوصاف طبایع

حلم تو چو اول شد و لطف تو چو ثانی

عزم تو چو ثالث شد و عنف تو چو رابع

وین هفت ستاره، که در این هفت سپهرند

[...]

هست اعلام علم را رافع

تاج دین، سید عرب رافع

بوالغنایم ، که همچو طاعت حق

خدمت اوست خلق را نافع

نیست جز جوشن حمایت او

[...]

زهی حکم تو چون شمشیر قاطع

زهی رای تو چون خورشید ساطع

امام شرق رکن الدین صاعد

که هستی در فنون علم بارع

کمینه سایه تو چرخ ازرق

[...]

باد او سخن سرای و فلک گشته مستمع

وانفاس او مباد ابدالدهر منقطع

الجرح قد لزعلی ضابط

و الخرق قد عز علی الراقع

و اذ الکریم اتیته بخدیعة

فرأیته فیما تروم یسارع

فاعلم بانّک لم تخادع جاهلا

ان الکریم بفضله متخادع‌

در شد چمن باغ به دیبای ملمع

پیروزه گل گشت به یاقوت مرصع

گر باغ نه روم است و نه بغداد چرا شد

پر اطلس واکسون ز دبیقی و ملمع

در جلوه نگه کن به عروسان بهاری

[...]

مرقع پوشی و تاج مرصع

مرصع نی مناسب با مرقع

بمویی چند چون خفاش قانع

ز کوری عمر شیرین کرده ضایع

یکی در عشق رویت میزند تیغ

دگر یک را ز تو کاری بآمیع

شود از جاه ایشان فتنه‌ها دفع

بیابد امتان از جودشان جمع

خط کلام است و حدیث است و ورع

نیست حاصل دیگران را جز جزع

دان خوش آمد گفتن از ترس و طمع

من نترسم وز طمع جویم ورع