چنین کارها رفت بر دست او

که دریای چین بود تا شست او

چو با گوش نزدیک شد شست او

کمان چین بیفزود از دست او

سپهدار دانست جادوست او

فرانک نه آن دخت گلرو است او

به کام اندر آمد سرِ شست او

گرامی پسر کُشته بردست او

به کامم در آمد سرِ شست او

سپاهم شکسته شد از دست او

شد آباد عجلسکس از دست او

تهی گشت از آن می سرمست او

گرچه بی‌جا و بی مکان است او

ساکن دل شکستگانست او

تختهٔ کلک نقش امرست او

دایهٔ نفس زید و عمروست او

مبدع هست و آنچ ناهست او

صانع دست و آنچ در دست او

آنکه بر مملکت ظهیرست او

خلق را در بهی بشیر است او

سلاحی نه در قبضهٔ دست او

همه با سلاحان شده پست او

هم چنان مستغرق کار است او

وز خیالات تو بی‌زارست او

بگفت این و چو مردان بر نشست او

ازان مردان تنی را ده بخست او

چو روی از گرد ره در آب شست او

هلاک ماه روشن روی جست او

گهی از پسته عنّابش بخست او

ببوسه بر شکر فندق شکست او

براقش پیش برد و برنشست او

طناب شش جهت را برگسست او

از آن دریای بیچون آمدست او

در این درگاه در کلّی نشست او

در بروی خلق عالم بست او

جان ودل در ذکر حق پیوست او

گرچه زیر پای گردی پست او

یادگاری بایدت از دست او

شب ز شبگون حلقهای شست او

حلقه در گوش هلال از دست او