ز رومی و از مصری و بربری

سواران شایسته و لشکری

یکی گنج در پیش هر مهتری

چو آید ازین مرز با لشکری

من آیم به پیشت به خواهشگری

نمایم فراوان ترا کهتری

بدو گفت قیدافه کز داوری

لبت را بپرداز کاسکندری

کزین پس نیابی به پیغمبری

ترا خاک داند که اسکندری

پلنگی که خوانی همی بربری

ازان چار صد پوست بد بر سری

ز دیبا کشیده برو چادری

ز هر گوهری بر سرش افسری

ازان نامور سد اسکندری

جهانی برست از بد داوری

ز کافور زیراندرش بستری

کشیده ز دیبا برو چادری

چنین داد پاسخ کزو بگذری

ز رفتنت کوته شود داوری

تو زیشان مکن کشی و برتری

که گر ز آهنی بی‌گمان بگذری

سزاوار هر مهتری کشوری

بیارای و آغاز کن دفتری

سپردم به هر مهتری کشوری

که گردد بر آن پادشاهی سری

چو آمد سکندر به اسکندری

جهان را دگرگونه شد داوری

همانا پس هرکسی بنگری

فراوان غم زندگانی خوری

گذشتم ازین سد اسکندری

همه بهتری باد و نیک‌اختری

تو از من به هر باره‌ای برتری

روان را به دانش همی پروری

بدان تا ز فرزند من بگذری

بلندی گزینی و کنداوری

که بگریزد از مهتری کهتری

سپهبد نژادی و کنداوری

به دو گوهر از هرکسی برتری

سزد بر تو شاهی و کنداوری