سوی پارس فرمود تا برکشید

به راه بیابان سر اندر کشید

ز کشتی سبک بادبان برکشید

جهانجوی را سوی قیصر کشید

یکی تیغ زهرآبگون برکشید

عنان را گران کرد و سر درکشید

سپیده چو از کوه سر برکشید

شب آن چادر شعر در سرکشید

به مردی تن خویش را برکشید

دلیر از بن چاه بر سر کشید

شغاد آمد آن چرخ را برکشید

به زه کرد و یک بارش اندر کشید

همه جنگ را تیغها برکشید

وزین دشت هامون سر اندرکشید

همی راه و بی‌راه لشکر کشید

سوی کید هندی سپه برکشید

بگفت این و چادر به سر درکشید

یکی بادسرد از جگر برکشید

چو از باختر چشمه اندر کشید

شب آن چادر قار بر سر کشید

شب تیره جوشن به بر در کشید

سپه را سوی طیسفون برکشید

سپه را به لشکرگه اندر کشید

بزد دست و گرز گران برکشید

غمی گشت و پیراهنش درکشید

یکی آبکش را به بر برکشید

وزان جایگه لشکر اندر کشید

سوی آذرآبادگان پرکشید

وزان جایگه لشکر اندر کشید

از آرایش روم برتر کشید

به هر جای بیداد لشکر کشید

ز آسودگی تیغها برکشید

به ایرانیان گفت صف برکشید

همه کشور دوک لشکر کشید

همه اسپ را تنگها برکشید

همه گرد این بیشه لشکر کشید

ورا هرمز تاجور برکشید

بارجش ز خورشید برتر کشید

به آواز او شاد می درکشید

همان جام یاقوت بر سرکشید