روان اندر او گوهر دل‌فروز

کز او روشنایی گرفته است روز

به جمشید بر تیره‌گون گشت روز

همی کاست آن فرّ گیتی‌فروز

برون رفت خرم به خرداد روز

به نیک اختر و فال گیتی فروز

سه جنگ گران کرده شد در سه روز

چه در شب چه در هور گیتی فروز

ز مادر جدا شد بر آن چند روز

نگاری چو خورشید گیتی‌فروز

چو آمد به نزدیکی نیمروز

خبر شد ز سالار گیتی فروز

رسیدند پیروز تا نیمروز

چنان شاد و خندان و گیتی فروز

همانا شماساس در نیمروز

نشستست با تاج گیتی فروز

ازان پس بیاسود لشکر دو روز

سه دیگر چو بفروخت گیتی فروز

ستوران تازی سوی نیمروز

فرستاد و خود رفت گیتی فروز

سر تخت با افسر نیمروز

بدار و همی باش گیتی فروز

رونده همی تاخت تا نیمروز

چو آمد بر زال گیتی فروز

همی رفت کاووس لشکر فروز

بزد گاه بر پیش کوه اسپروز

برون رفت پس پهلو نیمروز

ز پیش پدر گرد گیتی فروز

نیاسود تیره شب و پاک روز

همی راند تا پیش کوه اسپروز

چو برگشت پیروز گیتی‌فروز

بیامد دمان تا به کوه اسپروز

سپرد این به سالار گیتی فروز

به نوی همه کشور نیمروز

بزد کوس و برداشت از نیمروز

سپه شاد دل شاه گیتی‌فروز

بدو گفت رستم که شد تیره‌روز

چه پیدا کند تیغ گیتی فروز

بیمد دو صد مرد آتش فروز

دمیدند گفتی شب آمد به روز