نیاورد کشتی نگهبان رود

نیامد بگفت فریدون فرود

چو آیی به کاخ فریدون فرود

نخستین ز هر دو پسر ده درود

ز پروازش آورد گردان فرود

چکان خون و وشی شده آب رود

بخوردند باده به آوای رود

همی گفت هر یک به نوبت سرود

ابر سام یل باد چندان درود

که آید همی ز ابر باران فرود

به پیش سراپرده آمد فرود

ز مهراب دادش فراوان درود

به بربط چو بایست بر ساخت رود

برآورد مازندرانی سرود

به گوش زن جادو آمد سرود

همان نالهٔ رستم و زخم رود

سوی طالقان آمد و مرورود

سپهرش همی داد گفتی درود

ز نالیدن چنگ و رود و سرود

به شادی همی داد دل را درود

نشستند یک هفته با نای و رود

می و ناز و رامشگران و سرود

بیفگند بر خاک و آمد فرود

سیاووش را داد چندی درود

چو کشتی ز دشت اندر آمد به رود

همی داد نیکی دهش را درود

همی گر گذر بایدت ز آب رود

فرستاد باید به کشتی درود

بسان فریدون کز اروند رود

گذشت و به کشتی نیامد فرود

برو وز منش ده فراوان درود

شب تیره ناگاه بگذر ز رود

تو فردا چو در منزل آیی فرود

به پیشت زن جادو آرد درود

به دل خرمی دار و بگذر ز رود

ترا باد از پاک یزدان درود

عنان را گران کرد بر پیش رود

همی بود تا بهمن آرد درود

تهمتن ز خشک اندر آمد به رود

پیاده شد و داد یل را درود