نداد ایچ پاسخ مر او را ز شرم

فرو ریخت از دیدگان آب گرم

به گردان سپهر اندرآری سرم

سپارم ترا دختر و کشورم

همی گفت با نامور مادرم

کز ایدر چه آید ز بد بر سرم

سران سوی ایران نهادند گرم

نهانی چنان چون بود نرم نرم

پس اندر سواران برفتند گرم

که بر پشت رستم بدرند چرم

نبودی بگیتی چنین کهترم

که هزمان بدو دیو و پیل اشکرم

که گر زی من آیی ترا کهترم

ز فرمان و رای تو برنگذرم

به کشتی برین آب اگر بگذرم

سپاسی نهی جاودان بر سرم

اگر من سپارم بدو دخترم

به ننگ اندرون پست گردد سرم

شوید آن شگفتی ببینید گرم

کزان بیشتر کس ندیدست چرم

ز میرین به هر گوهری بگذرم

به تیغ و به گنج درم برترم

که داماد نگزیند این دخترم

ز راه نیاکان خود نگذرم

همت یار باشم همت کهترم

که هرگز ز پیمان تو نگذرم

چو مهتر کنی من ترا کهترم

بکوشم که گرد ترا نسپرم

به شاه کیان گفت پیغمبرم

سوی تو خرد رهنمون آورم

سواری جهاندیده نامش کهرم

رسیده بسی بر سرش سرد و گرم

که گفتی بسوزد همی لشکرم

کنون برفروزد همی کشورم

سپهبد تو باشی به هر کشورم

ز فرمان تو یک زمان نگذرم

همیشه دلت مهربان باد و گرم

پر از شرم جان لب پر آوای نرم

همی گفت بد روز و بد اخترم

ببارید آتش همی بر سرم