بدین خواستن باش فریادرس

که فریادرس باشدم دست‌رس

ایا کرده در بینیت حرص ورس

ز ایزد نیایدت یک ذره ترس

ز بس نعره فیل و بانگ فرس

گره شد نفس در گلوی جرس

من ترا حال خویش کردم درس

از دعای من ضعیف بترس

او نشسته به سردی اندر درس

تو از آن حیلت و سفیهی ترس

ازین خرمن مخور یک دانه گاورس

بر او می‌لرز و بر خود نیز می‌ترس

وآن پیر حیایی خدا ترس

با شیر خدای بود همدرس

بر و سینه‌ای همچو پولاد ترس

حدیث تنومندی آن خود مپرس

سراینده‌استاد را روز درس

ز تعلیمِ او در دل افتاد ترس

ز حرف خطا چون نداریم ترس؟

که از لوح نادیده خوانیم درس

گفت بر استاد باید خواند درس

چون ندارم یاد میگریم ز ترس

ره ندانی جانب این سور و عرس

از ضیاء الحق حسام الدین بپرس

رنگ و بو غماز آمد چون جرس

از فرس آگه کند بانگ فرس

آنک خوفش نیست چون گویی مترس

درس چه‌دهی نیست او محتاج درس

گر برآید تا فلک از وی مترس

کو به عشق سفل آموزید درس

او به سوی سفل می‌راند فرس

گرچه سوی علو جنباند جرس

ترک این سودا بگو وز حق بترس

دیو دادستت برای مکر درس

چونک عاشق توبه کرد اکنون بترس

کو چو عیاران کند بر دار درس

پس محب حق باومید و بترس

دفتر تقلید می‌خواند بدرس

ای نموده ضد حق در فعل درس

در میان لشکر اویی بترس