ستیز آغاز عشق مرد باشد

بتفسد زو دل ارچه سرد باشد

مرا عشق از کجا درخورد باشد

که بر مویی هزاران درد باشد

نه هر که‌او زن بود نامرد باشد

زن آن مرد است که او بی‌درد باشد

مرد ارچه به طبع مرد باشد

نیروی تنش به خورد باشد

گرت چون آفتاب این درد باشد

ز بی خوابیت رویی زرد باشد

وفای صاف ما کی دُرد باشد‌؟

که حقّ جان نه حقّی خرد باشد

چو دولت همنشین مرد باشد

همیشه او قرین درد باشد

همان دل کو ز دین بی درد باشد

یقین دان کو ز معنی فرد باشد

کسی کو صاحب این درد باشد

درونش از دو عالم فرد باشد

دلی را کاندرو این درد باشد

چه جای خفت و خواب و خورد باشد

سخن عشق است اگر پر درد باشد

حقیقت این سخن نامرد باشد

دوای درد بیشک درد باشد

کسی باید که مرد مرد باشد

رخ عاشق همیشه زرد باشد

که از عشقش دلی پر درد باشد

میان آفرینش فرد باشد

از آنکو عاشق پردرد باشد

فغان نی همه از درد باشد

کسی داند که مردِ مرد باشد

هر آن کو همچو آدم فرد باشد

چوآدم صاحب این درد باشد

زمانی گر نه صاحب درد باشد

زنی باشد نه مرد مرد باشد

وصال عاشقان در درد باشد

کسی کو در عیان کل فرد باشد

وصال عاشقان چون درد باشد

بآخر یاردر جان فرد باشد

چنان مردی که الحق مرد باشد

که از عقبی و دنیا فرد باشد