بگفتش جاودان پیروزگر باش

همیشه نام جوی و نامور باش

مکن با دوستان زین رام تر باش

جهان را چون درختی میوه بر باش

ای مرد سفر در طلب زاد سفر باش

بشکن شبهٔ شهوت و غواص درر باش

از سیرت سلمان چه خوری حسرت و راهش

بپذیر و تو خود بوذر و سلمان دگر باش

هر چند که طوطی دلت کشتهٔ زهرست

[...]

نجات آخرت را چاره‌گر باش

در این منزل ز رفتن با خبر باش

جمال یوسفی را جلوه‌گر باش

چو ابرهیم هفت اعضا بصر باش

اگر تو دشمن ملکی پدر باش

وگر در ملک هارونی پسر باش

بهُش رَو، نیک بنگر، با خبر باش

بلا می‌بارد اینجا، بر حذر باش

چنان نوع سخن را جلوه گر باش

که نطقت طوطیی خواند شکرپاش

فغان زد کای عزیز آهسته تر باش

ز تعجیل عقوبت بر حذر باش

چو نادانان نه در بند پدر باش

پدر بگذار و فرزند هنر باش

در وادی محبت، چون خضر راهبر باش

با رهروان دریا، چون موج همسفر باش

انگشت دایه در کام زهر غمم کشیده ست

در دست من هر انگشت، گو شاخ نیشکر باش

آشوب موج و طوفان سامان اهل دریاست

[...]

به دم چوآتش سوزان، به چهره چون زرباش

بر آسمان سخن آفتاب انور باش

صدف به دست تهی صد یتیم را پرورد

تو هم ز آبله کف یتیم پرور باش

دل شکسته به دست آر با تهیدستی

[...]

از صحبت افسرده روانان به حذر باش

جویای جگر سوختگان همچو شرر باش

بی درد و غم عشق، گرامی نشوددل

از گرد یتیمی پی تعمیر گهر باش

چون سیل به ویرانه نهد گهر روی

[...]

دلا دلدارت آمد با خبر باش

زتشویش جدایی بر حذر باش

دل فایز شده فارغ ز هجران

دلا آسوده بی شور و شرر باش

بخلوتخانه او خاک در باش

بنه سر پیش پای او و سر باش

ای بشر از دو بینی بدرباش

وحدت حق ببین با نظر باش

یک دل و یک جهت با بشر باش

با بشر بد مکن با خبر باش