چنین داد پاسخ که آن فر اوست

به شاهی و نیک‌اختری پر اوست

زبان چرب و گویندگی فر اوست

دلیری و مردانگی پر اوست

عنبر زلفی که ماه در چنبر اوست

شیرین سخنی که شهد در شکر اوست

زان چندان بار نامه کاندر سر اوست

فرمانده روزگار فرمانبر اوست

عقرب سر زلف یار و مه پیکر اوست

با این همه کبر و ناز کاندر سر اوست

شیرین دهنی و شهد در شکر اوست

فرمانده روزگار فرمانبر اوست

دل آن ترک نه اندر خور سیمین بر اوست

سخن او نه ز جنس لب چون شکر اوست

با لب شیرین با من سخنان گوید تلخ

سخن تلخ نداند که نه اندر خور اوست

نه باندازه کند کار و نگویم که مکن

[...]

که سالار این بیکران لشکر اوست

برین شهسواران خاور سر اوست

آن را که تو در دلی خرد در سر اوست

وآن را که تو رهبری فلک چاکر اوست

آن را که به بالین تو یک شب سر اوست

سرو و گل و مهر و ماه در بستر اوست

حله پوش برهنه خنجر اوست

گوهری کاب او ز آذر اوست

مبدع کائنات جوهر اوست

مرجع روح پاک کشور اوست

لیک ماری شکنج بر سر اوست

دست و پای خرد برابر اوست

پیش آنکس که عشق رهبر اوست

فر و دین هر دو پردهٔ در اوست

خنک آنکس که عقل رهبر اوست

هر دو عالم به طوع چاکر اوست

پیش آنکس که عشق رهبر اوست

کفر و دین هر دو پردهٔ در اوست

درو درگاه عقل و جان سر اوست

نردبان پایهٔ فلک در اوست

خسروی کاینه روی ظفر خنجر اوست

رونق سلطنت از تیغ ظفرپرور اوست

بام بی در که فلک کنیت و گردون لقب است

عاشق و شیفته خدمت بام و در اوست

پس ازین گر ننهد فتنه کله کژ چه عجب؟

[...]

شاهی که سعادت و ظفر رهبر اوست

در چشم فلک سرمه ز خاک در اوست

رنجور شد از پای و سزا نیست به رنج

آن پای که سرهای سران چاکر اوست

خسروی کاینه روی ظفر خنجر اوست

رونق سلطنت از تیغ ظفرپرور اوست

بام بی در که فلک کنیت و گردون لقب است

عاشق و شیفته خدمت بام و در اوست

پس ازین گر ننهد فتنه کله کژ چه عجب؟

[...]

علف‌گاه مرغان این کشور اوست

اگر شیر مرغت بباید، در اوست

هر که نگارندهٔ این پیکر اوست

بر سخنش زن که سخن‌پرور اوست

این همه آثار صنع از فر اوست

جمله انمودار نقش پر اوست