چو او را پایه زیشان برتر آمد

تمامی را جهانی دیگر آمد

یکی طوفان ز شمشیرش برآمد

کزو روز همه شاهان سر آمد

یکی لؤلؤ که چون نُه مَه برآمد،

ازو تابنده ماهی دیگر آمد.

چو آذرماه روز دی درآمد،

همانَ ازْ روز شش ساعت برآمد،

ز دریا دود رنگ ابری برآمد

به روز پاک ناگه شب درآمد

یکی تاریکی از گیتی بر آمد

که پیش از شب رسیدن شب درآمد

تو گفتی رود مروش کوثر آمد

همان بومش بهشتی دیگر آمد

کنون کت روز تنهایی سر آمد

دو خورشید از خراسانت برآمد

به شب چون زهره شبگیران برآمد

به بانگ مطرب از خواب اندر آمد

نه تیری بُد بدین دز چون برآمد

بدین درهای بسته چون در آمد

چه دود است این که از جانم برآمد

ازو ناگه جهان بر من سر آمد

چو یک نیمه سپاه شب درآمد

مه تابنده از خاور برآمد

چو پیگ و نامهٔ رامین درآمد

طراقی از دل ویسه برآمد

به پشت رخشِ کُه پیکر درآمد

تو گفتی رخش او را پر بر آمد

یکی ابر از دو چشم او برآمد

که بارانش عقیق و گوهر آمد

مگر روز بلا اکنون سر آمد

برفت آن روز روز دیگر آمد

چو آگه شد جهان بر وی سر آمد

تو گفتی رستخیز او برآمد

شهنشه از سرا پرده برآمد

به پشت خنگ چو گانی درآمد

نسیم باد پیروزی برآمد

بهار خرمی با او درآمد

خداوندا شب رنجم سر آمد

کنون صبح رضای تو برآمد