از بس غر و غر زن که به بلخند ادیبانش

می باز ندانند مذکر ز مونث

بلخی که کند از گه خردی پسران را

برکان دهی و دف زنی و ذلت لت حث

زان قبه لقب گشت مر او را که نیابی

[...]

چه کنی وهم را به جُستنش حث

کی بود با قدم حدیث حدث

«ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ تُبْعَثُونَ» تحیون بعد الممات للحساب و الجزاء.

فکن حدیثا حسنا سائرا

کلّ الی الغایة محثوث

و المرء موروث و مبعوث.

ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث

پاکی و منزهی ز نسیان و حدث

جز فکر تو در سرم همه عین خطاست

جز ذکر تو بر زبان ضلالست و عبث

نور خورشید ار بیفتد بر حدث

او همان نورست نپذیرد خبث

کرده‌ای مبدل تو می را از حدث

جان ما را هم بدل کن از خبث

کرم سرگین در میان آن حدث

در جهان نقلی نداند جز خبث

چون قدیم آید حدث گردد عبث

پس کجا داند قدیمی را حدث

در کمال صنع پاک مستحث

علت حادث چه گنجد یا حدث

هی ز چه معلوم گردد این ز بعث

بعث را جو ، کم کن اندر بعث بحث

سیر افلاک را مدان به عبث

نفس را بر شعور این کن حث

کسی گر سوی کعبه راه بر داشت

گر از مقصود سعی خود خبر داشث

بیار ساقی باقی بریز برمن حادث

میّ قدیم که تا وارم ز دست حوادث

چو در زمین دلم تخم مهر خویش فکندی

بآب دیده برویان که نیست زرع تو حارث

از آن شراب بکنعان نوح اگر برسیدی

[...]

تا چند کنی بحث قدیم و محدث

تا چند دهی شرح معاد و مبعث

یک عین قدیم بین در اطوار ظهور

آنگاه بدوز لب که تم المبحث

جمال عشق قدیم است و مابقی محدث

مجال دخل ندارد خرد درین مبحث

ازان جمال یکی جلوه بایدم دم مرگ

که بیخودم فکند از ممات تا مبعث

به وصف شاهد ژولیده موی گرد آلود

[...]

مرا نیست بر خوردن باده باعث

بجز غفلت از عالم پر حوادث

چه جمعیت آید ز گردنده چرخی

که بر وضع واحد دوان نیست لابث

بده ساقیا می که بی بهره از وی

[...]

حرف و صوتی که نو به نو حادث

می شود نیست چون دو آن لابث

اسرار یقین را بگمانی شده باحث

کی کشف شود علم لدنی بمباحث

آن واحد با لذات که شد کون صفاتش

حقا که ندارد بجهان ثانی و ثالث

آن نور که ذرات جهان سایه اویند

[...]

شد مثال مال دنیاوی حدث

زانکه دنیا جیفه ای باشد عبث

ای ملک تو فارغ از شریک و وارث

و آن ملک همین قدیم و باقی حادث

جز ذات قدیم تو ندارد مطلق

تکوین مکونات عالم باعث