چو ویس ماه پیکر را طلب کرد

زمانه روز او را تیره شب کرد

به خدایی که درسپهر بلند

اختر و مهر و مه مرکب کرد

دایهٔ صنع و لطف قدرت او

رونق حسن تو مرتب کرد

که جهان بر من غریب اسیر

[...]

جوان‌مردی خوش‌آمد را ادب کرد

نظر‌گاه‌ش دگر جایی طلب کرد

چو روزی چند شاه آنجا طرب کرد

به یاری خواستن لشگر طلب کرد

زینگونه گزارشی عجب کرد

زان حرف حریف را ادب کرد

هر دل که وصال تو طلب کرد

شب خوش بادش که روز شب کرد

در تاریکی میان خون مرد

هر که آب حیات تو طلب کرد

وآنکس که بنا در این گهر یافت

[...]

به آخر خادم او را چون طلب کرد

بسی گوشش بمالید و أدب کرد

چو قهرش از شفق خونی عجب کرد

همه در گردن زنگی شب کرد

فلک از راه او کحلی طلب کرد

که درچشم کواکب شب بشب کرد

بباید رهبر چابک طلب کرد

که او داند ترا در ره ادب کرد

از آن بالاتر آنجاگه طلب کرد

وجود خویشتن را پر ادب کرد

پرستاران محرم را طلب کرد

بگفت این خواب و دلها پر طرب کرد

به تندی سر سلاحی را طلب کرد

که باید صد کروه امروز شب کرد

ز روی و زلف خود صد روز و شب کرد

بسی بازیچه‌های بوالعجب کرد

هوای عشرت و میل طرب کرد

همان یاران دوشین را طلب کرد

چو دانستم که محبوبم طلب کرد

دلم شدمست و از مستی طرب کرد

ز نقد خود درون گنج طرب کرد

به قصد آن خریداری طلب کرد

کزان تسبیح چون شور و شغب کرد

عجب ماندم که تأثیری عجب کرد

ز بس خندیدنش یوسف عجب کرد

ز وی نام و نشان وی طلب کرد

آرایش مجلس طرب کرد

اشراف قبیله را طلب کرد