ندارد مایه جز شیرین‌زبانی

نجوید راستی در مهربانی

به هر راهی برون کن دیدبانی

به هر مرزی همیدون مرزبانی

اگر هرگز ز گرگ آید شبانی

ز تو آید وفا و مهربانی

چرا از دیو جستم مهربانی

چرا از کور جستم دیدبانی

ز تو تندی و از من خوش زبانی

ز تو دشنام و از من مهربانی

چه آن کز وی نیوشد مهربانی

چه آن کز کور جوید دیدبانی

مو آن باز سفیدم همدانی

لانه در کوه دارم سایبانی

به بال خود پرم کوهان به کوهان

به چنگ خود کرم نخجیر بانی

رفتند برون به میزبانی

از راه وفا و مهربانی

اوفتادم من بیابانی

از گله‌صاحبی به چوپانی

ملک را بود زنگی پاسبانی

ترش رخساره‌ای کژ مژ زبانی

نبودی با منش جز مهربانی

ندیدیم جز از او شیرین زبانی

کار تو شبانه پاسبانی

وآیین تو روزها شبانی

بنایی را که باشد حسن بانی

نهد اول پیش بر مهربانی

بگفت این و ز روی مهربانی

به صد شوخی و صد شیرین زبانی

مرا بر مهر آمد مهربانی

بران پیلان نمودم پ یلبانی

نشین یکدم ز روی مهربانی

چو کلکم ساز با من همزبانی

گشودن پر ز بهر سایبانی

نخفتن در خیال پاسبانی

خریده دل برای مهربانی

گشوده پر برای سایبانی

نه آگه بود از رسم شبانی

نه میدانست شرط پاسبانی