ز دیو و ز جادو و از اژدها

ز دریای ژرف و دژ و از بلا

 زشیران و گرگان و از اژدها

ز سرما و گرما ز هر دو بلا

که با من هراس و همان اژدها

چه کرد آن دلاور به تیغ جفا

ز دیوان و گرگان و نر اژدها

ز شیران جادو به روز بلا

بسی دیده ام زین نشان اژدها

ازین سخت تر گاه کین و بلا

بیامد به نزدیک نر اژدها

خروشان و جوشان چو رعد از هوا

چو بشنید آواز او اژدها

خروشان به کردار باد از هوا

شب آمد،فرامرز نر اژدها

به شهر اندرآمد به نزد نیا

زگفتار آن شاه گیتی گشا

چو خیره فروماند گفتی به جای

به فرمان یزدان،شب تاره،ماه

شد از نور خورشید،پرتو نما

همی خواستاریم ما از خدا

که باکام جاوید بد شاه ما

نکردی تو کاری که یابی رها

گرفتار گشتی به دام بلا

طبیبی تو ای داور کبریا

ز لطفت یکی درد ما را دوا

ز رحمت تو کن درد مارا دوا

کنی شاد و خرم به هردو سرا

چون نای بینوایم ازین نای بینوا

شادی ندید هیچ کس از نای بینوا

با کوه گویم آنچه ازو پر شود دلم

زیرا جواب گفته من نیست جز صدا

شد دیده تیره و نخورم غم ز بهر آنک

[...]

ای رفیقان من ای عمر و منصور و عطا

که شما هر سه سمائید و هوائید و صبا

کرده بیچاره مرا جوع به ماه رمضان

خبری هست ز شوال به نزدیک شما

تا به مغرب ننموده است مرا چهره هلال

[...]

خردم نمود گردش چرخ چو آسیا

واکنون به خون دیده به سر شد همی مرا

از درد و رنج فرقت جانان شدم چنانک

باد هوا نیم من و شد باد من هوا

چون کهربا به رنگم و آن قوتم نماند

[...]

شب آمد و غم من گشت یک دو تا فردا

چگونه ده صد خواهد شد این عنا و بلا

چرا خورم غم فردا وزآن چه اندیشم

که نیست یک شب جان مرا امید بقا

چو شمع زارم و سوزان و هر شبی گویم

[...]

زهی موفق و منصور شاه بی همتا

زهی مظفر و مشهور خسرو والا

زهی جهان سعادت به تو فزوده خطر

زهی سپهر جلالت به تو گرفته ضیا

زهی به عالی امرت اسیر کشته قدر

[...]

به نو بهاران غواص گشت ابر هوا

که می برآرد ناسفته لؤلؤ از دریا

به لؤلؤ ابر بیاراست روی صحرا را

مگر نشاط کند شهریار زی صحرا

مگر که راغ سپهر است و نرگسان انجم

[...]