چنو کینه خواهی بیاید مرا

از ایران سپاهی نباید مرا

بدو گفت بهرام شاید مرا

که بی‌چیز ایشان بباید مرا

ولیکن همی رفت باید مرا

بدین جای بودن نشاید مرا

ازین زاولی غم چه آید مرا

که او گاه کین بنده شاید مرا

بر پهلوان رفت باید مرا

کز او هر چه خواهم برآید مرا

بیاید یکی برگراید مرا

جز از پهلوان کس نباید مرا

مدح دهقان زاده طبع از زنگ بزداید مرا

تا نگویم مدحت او، طبع نگشاید مرا

تا نکوخواه ویم، دولت نکو خواهد مرا

تا ستایم مرورا، ایام بستاید مرا

شب چو بندیشم که فردا سر نهم بر آستانش

[...]

کاهو و کسنی همی باید مرا

انگبین و تمر فرماید مرا

وه که اگر روی تو در نظر آید مرا

عیش زخورشید و مه روی نماید مرا

بسته تست این دلم با دگرانم مبند

کاش که با دیگران دل بگشاید مرا

جان من آن روز رفت کم رخت آمد به پیش

[...]

بس که می آیم به کویت شرم می آید مرا

چون کنم جای دگر خاطر نیاساید مرا

از سر کویت من بی صبر و دل هر جا روم

گرچه باغ خلد باشد دل فرو ناید مرا

هر طرف صد خوبرو در جلوه نازند لیک

[...]

کوی آنمه تا بود جنت نمی باید مرا

تا بود جنت به دوزخ دل فرو ناید مرا

پیش لعلش کی دهن با کوثر آلاید مرا

تا بود آن سرو طوبی خوش نمی آید مرا

گفتگوی عقل در خاطر فرو ناید مرا

بنده سلطان عشقم، تا چه فرماید مرا؟

بسکه کردم گریه پیش مردم و سودی نداشت

بعد ازین بر گریه خود خنده میآید مرا

بسته زلف پریرویان شدن از عقل نیست

[...]

بده می که قوّت فزاید مرا

شرابی که از خود رباید مرا

به من ده که نعمت فزاید مرا

در رزق و روزی کشاید مرا

که از تست هر بد که آید مرا

ز بود تو هر فتنه زاید مرا

دم به دم دیوانگی از عشقت افزاید مرا

ناخن تدبیر هرگز عقده نگشاید مرا!

خاتم دست سلیمان گر به دست آید مرا

سر به تاج سلطنت دیگر فرو نآید مرا

شرم از اظهار او آید مرا

شفقت تو جرأت افزاید مرا