به عذر کردن چندین گناهم

اگر عذری به دست آرم بخواهم

ای بی‌خبران ز درد و آهم

خیزید و رها کنید راهم

از آمدن تو روسیاهم

عذرت به کدام روی خواهم

من گرچه سرآمدِ سپاهم

دختر به دل خوش از تو خواهم

گفت ای در تو پناهگاهم

در جز تو کسی چرا پناهم

گر سهو شود به سجده راهم

در سجدهٔ سهو عذر خواهم

من رئیس فلان رصد‌گاهم

کز مطیعان دولت شاهم

من عاشق روی تو ز دیری گاهم

در عشق تو نیست هیچ کس همراهم

گر خلق جهان شادی عشقت خواهند

تا جان دارم من غم عشقت خواهم

که نابینا بسی و مبتلا هم

ازو به شد بتعویذ و دعا هم

چنان بود آرزو از دیرگاهم

که بپذیرد بخدمت بو که شاهم

بتهمت خون بریزد بی‌گناهم

به پیش سگ دراندازد براهم

عصای او چو شد آویزگاهم

خلاصی داد از گرداب و چاهم

چو تو هستی خبردار از گناهم

کجا برخیزد این آتش ز راهم

ازان سر گشته و گم کرده راهم

که یک دم برکنار دایه خواهم

فلک را رشک می‌آید ز جاهم

که من پیوسته شاه شاه خواهم

چرا چیزی دهی از پیشگاهم

که در حالم بسوزد، می‌نخواهم

چو در ملک قناعت پادشاهم

توانم کرد دائم هرچه خواهم

به مستی هرچه گفتم عذر خواهم

اگر بیراه رفتم هم به راهم

چو شد دور از کنار حوض ماهم

کنون آب از میان حوض خواهم

تو میدانی که گر من کینه خواهم

نیاری تاب در پیش سپاهم