بیارید گفتا سیاه مرا

نبردی قبا و کلاه مرا

سزد گر ببخشی گناه مرا

کنی تازه آیین و راه مرا

چو بینند بی‌مر سپاه مرا

همان رسم و آیین و راه مرا

سزد گر ببخشی گناه مرا

درفشان کنی روز و ماه مرا

زمین بر نتابد سپاه مرا

همان ژنده پیلان و گاه مرا

همی‌گفت خاقان سپاه مرا

زمین برنتابد کلاه مرا

نبشته برو بارگاه مرا

بزرگی و گنج و سپاه مرا

تو پیروز گردان سپاه مرا

به بنده مده تاج وگاه مرا

که یکسر ببخشد گناه مرا

درخشان کند تیره گاه مرا

که ویران کنی تاج و گاه مرا

به آتش بسوزی سپاه مرا

نگه دار پشت سپاه مرا

بابر اندر آور کلاه مرا

تو دانی نیاکان و شاه مرا

میان یلان پایگاه مرا

تو بردی ز من شید و ماه مرا

گزین سواران و شاه مرا

نیازاری از بن سپاه مرا

نسوزی بر و بوم و گاه مرا

خورش ساز راه سپاه مرا

به خوبی بیارای گاه مرا

نگه‌دار جان و سپاه مرا

همان تخت و گنج و کلاه مرا

بیامرز رفته گناه مرا

ز کژی بکش دستگاه مرا

که بخشد گذشته گناه مرا

درخشان کند تیره گاه مرا

سزد گر ببخشی گناه مرا

اگر دیو گم کرد راه مرا

به نو زور و دل ده سپاه مرا

بیآرای بر چرخ گاه مرا