همیشه جوان تا جوانی بود

همان زنده تا زندگانی بود

همان ایمنی شادمانی بود

کرا ز اخترش مهربانی بود

ببخشش گرین بیستگانی بود

همه بهر او زرکانی بود

همان نیز چیزی که کانی بود

کجا رستنش آسمانی بود

از این پس مرا زندگانی بود

به زنهار رفتن گمانی بود

کسی را کجا زندگانی بود

ز خُردی امید جوانی بود

یکی دیگرش زندگانی بود

کزآن زندگی جاودانی بود

شه نیک با کامرانی بود

چو بد گشت کم زندگانی بود

دل او عالم معانی بود

لفظ او آبِ زندگانی بود

نفس او نقش زندگانی بود

که دو مغز و یک استخوانی بود

هنوز برگ گل عارض ارغوانی بود

هنوز صاف قدح آب زندگانی بود

هنوز باغ حیات و هنوز راغ وجود

در ابتدای دم دولت جوانی بود

هر ضمیری که آن نهانی بود

گر زمینی گر آسمانی بود

در‌ِ آن باره که‌آسمانی بود

چون در‌ِ آسمان‌، نهانی بود

گفت شیرین‌سخن جوانی بود

کز ظریفی شکرستانی بود

سریری که جز آسمانی بود

به زندان کن زندگانی بود

دهش کز نظرها نهانی بود

حصار بد آسمانی بود

ترا کایت آسمانی بود

ازین بیش گفتن زیانی بود

آن شد که دلم را غمِ جانانی بود

دل خون شد و یاوه گشت اگر جانی بود

هر دم که زدم ز عمر تاوانی بود

آن نیز فرو گذشت و درمانی بود

هر جمالی را که نقصانی بود

مرد را از عشق تاوانی بود

تا ترا نفسی و شیطانی بود

در تو فرعونی و هامانی بود